Η ΟΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

Οι Ογκοπλαστικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της παραμορφώσης μετα απο ογκολογικα ασφαλή εκτομή ενο ογκου του μαστού και περιλαμβάνουν: · μετατόπιση των γύρω ιστών εντός του μαστού για να συμπληρωσουν το κενο της εκτομης · χρήση των χειρουργικών τεχνικών μείωσης του μαστού, προκειμένου να αναδιαμορφωθει και να ανασχηματισθεί το σύνολο του μαστού μετά από ογκεκτομή με συμμετρικοποιηση του υγιους μαστου · πληρωση του ελλειματος με την εισαγωγή γειτονικου μυολιποδερματικου ιστού , για παράδειγμα απο τηπλατη με πλατύ ραχιαίο μυ. . μαστεκτομη με διατηρηση του δερματος και πολλες φορες και της θηλης και ταυτοχρονη ειαγωγη διατατηρα ή μονιμου ενθεματος Πρέπει να υπογραμμίσω τον σημαντικο ρολο των συγχρονων εμφυτευμάτων από συμπαγη γέλη σιλικόνης με σταθερο σταγονοειδες σχημα στις προαναφερθείσες διαδικασίες, χωρις αυτο να αποκλειει και τα σφαιρικα ενθεματα σε ορισμενες περιπτωσεις. Από τη δική μου άποψη, οποιαδήποτε χειρουργική στρατηγική που θα περιλαμβάνει άμεση ανακατασκευη του μαστου πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στα ακόλουθα στοιχεία: επιλογες/προτιμησεις της γυναίκας, ανατομικα και αισθητικά κριτήρια, την στάδιοποιηση της νόσου και τον σχεδιασμό της θεραπείας. Ως εκ τούτου, μια γυναίκα με διάγνωση καρκίνου του μαστού θα πρέπει να διερευνηθεί επαρκώς, να ελέγχεται και ενημερώνεται σχετικά με τις εναλλακτικες χειρουργικες προτασεις και με τις σχεδιαζομενες συμπληρωματικες θεραπειες, προτού λάβει την αποφαση για μια ογκοπλαστικη αντιμετωπιση

ΕΙΣΟΛΚΗ ΘΗΛΗΣ ΚΑΙ ΘΗΛΑΣΜΟΣ

ΕΙΣΟΛΚΗ ΘΗΛΗΣ ΚΑΙ ΘΗΛΑΣΜΟΣ Το 2% των γυναικών θα παρουσιάσει κάποιου βαθμού εισολκη δηλαδή εμβυθιση της θηλης και ανεπάρκεια προβολής της η οποία εκτός της ψυχολογικής και αισθητικής επιβάρυνσης σχετίζεται αρκετές φορές και με δυσκολία θηλασμού. Οι περισσότερες γυναίκες με εισολκη μπορούν να θηλασουν. Ορισμένες ίσως χρειαστούν χειρουργικη αντιμετωπιση εφόσον αποτύχει η συσκευή εφαρμογής αρνητικής πίεσης. Τότε εχει σημασία η ταξινόμηση της ειςολκης σε 3 στάδια που καθορίζουν και την αντιμετωπιση. Στο πρώτο στάδιο η εισολκη ειναι αμεσα αναστρέψιμη και ο θηλασμος ειναι δυνατός τις περισσότερες φορές. Στο δεύτερο στάδιο η εισολκη ανάτασσεται δύσκολα και ο θηλασμος μπορει να διατηρηθεί πιο εύκολα μετεγχειρητικά. Στο τρίτο στάδιο η εισολκη ειναι μόνιμη και συχνά για να διορθωθεί χρειαζεται διατομή των πόρων. Αλλα και η προσπάθεια απελευθέρωσης και επιμήκυνσης των γαλακτοφορων πόρων με χειρουργικούς χειριςμους πολλές φορές καταλήγει σε αδυναμία λειτουργίας τους. Συνεπώς η υπόσχεση οτι η δυνατότητα θηλασμού θα επανέλθει ειναι αρκετές φορές ανεκπλήρωτη

ΤΟ DCIS ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΛΗ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

DCIS ειναι τα αρχικα της ονομασιας του καρκινωματος που αναπτυσσεται εντος του αδενικου πορου χωρις να διηθησει το τοιχωμα και εξαπλωθει στους γυρω ιστους. Πολυ ενδιαφερον ειναι το συμπερασμα αμερικανικης ερευνας σε 100,000 γυναικες με DCIS που δημοσιευθηκε προσφατα στο JAMA Oncology. Το ποσοστο θανατου απο τον ογκο αυτον σε 20χρονια ηταν 3,3% παρομοιο με τον κινδυνο θανατουαπο διηθητικο καρκινο μαστου στον γενικο πληθυσμο των γυναικων ανεξαρτητα απο το ειδος της θεραπειας δηλαδη ειτε εγινε περιορισμενη εκτομη ειτε μαστεκτομη. Αυτο σημαινει οτι η μεγαλη πλειοψηφια των ογκων αυτων δεν αποτελουν κινδυνο για την ζωη δεν χρειαζεται επειγουσα αντιμετωπιση αλλα η γυναικα μπορει ψυχραιμα να αποφασισει τι ειδους θεραπεια θελει συντηρητικη ΄ή μαστεκτομη με ταυτοχρονη επανορθωση αν συντρεχουν αντιστοιχοι λογοι. Θεωρω οτι και ο ρολος της ακτινοθεραπειας περιοριζεται κι αλλο και σημαντικη θεση εχει η μαγνητικη μαστογραφια με τισ αλλες εξετασεις σταδιοποιησης