Ειδη Αναισθησιας

Υπάρχει η τοπική αναισθησία που γίνεται από το χειρουργό και μια σειρά τεχνικών αναισθησίας που γίνονται από τον Αναισθησιολόγο που χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:

Ι. Περιοχική αναισθησία: ραχιαία αναισθησία, επισκληρίδιος αναισθησία, διάφορα Blocks νεύρων.

ΙΙ. Ενδοφλέβια αναισθησία: Ξεκινάει από απλή μέθη (Νευρολήπτοαναλγησία) όπου ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του αλλά ανέχεται ευχάριστα την επέμβαση και φθάνει ανάλογα με το βάθος της αναισθησίας και τις απαιτήσεις του χειρουργείου στην κανονική γενική αναισθησία όπου ο ασθενής βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους ύπνου – Μυοχάλασης και αναλγησίας. Έτσι ανάλογα με το βάθος της αναισθησίας έχουμε την Ελαφρά Μέθη – Κανονική Μέθη – Νευροληπτοαναλγησία – Βαθύ sedation (υπνοχάλαση) Γενική αναισθησία.
Μέθοδοι αναισθησίας για τις επεμβάσεις της χειρουργικής
Η αναισθησία που θα εφαρμοστεί σε μια επέμβαση έχει σαν γνώμονα πρωταρχικά την ΑΣΦΑΛΕΙΑ του ασθενούς, εν συνεχεία την βαρύτητα και την διάρκεια της επεμβάσεως και τέλος την παραμονή ή όχι του ασθενούς στο νοσοκομείο μετά την εγχείριση.

Ι. Στις Ελαφριές επεμβάσεις μικρής διάρκειας (Βιοψια λεμφαδενων) ο ασθενής δεν κάνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο αλλά σαν εξωτερικός ασθενής αντιμετωπίζεται με τοπική αναισθησία και ελαφρά μέθη ( υπνοχάλαση) έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να συμμετέχει και να κρίνει το αποτέλεσμα της επέμβασης. Μετά το τέλος της επέμβασης σε 5 min είναι σε θέση να φύγει από το νοσοκομείο και να συνεχίσει τις δραστηριότητες του. Για να το πετύχουμε αυτό χρησιμοποιούμε ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στην παγκόσμια βιβλιογραφία και φαρμακολογία. Έτσι ο χειρουργός για την τοπική αναισθησία χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό τοπικών αναισθητικών βραχείας και μακράς διάρκειας ταυτόχρονα ώστε να έχουμε ταχεία έναρξη της αναλγησίας και παρατεταμένη μετεγχειρητική αναλγησία. Ο αναισθησιολόγος χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό φαρμάκων κυρίως την Μιδαζόλαμη σε bolus έγχυση και την συνεχή χορήγηση με αντλία ενός πολυσύγχρονου αναλγητικού (Remifentanyl) ενώ συγχρόνως χορηγεί από τον ορό μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά για την μετεγχειρητική αναλγησία. Έτσι ο ασθενής που υποβάλλεται σε τέτοιου είδους επεμβάσεις έχει τα εξής πλεονεκτήματα :
Δεν θυμάται μετά το χειρουργείο σχεδόν τίποτα (αποφυγή της δυσάρεστης εμπειρίας του χειρουργείου) και αν θυμάται κάτι η εμπειρία είναι ευχάριστη.
Δεν πονάει καθόλου κατά την διάρκεια του χειρουργείου.
Βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους χαλάρωσης και απαγκίστρωσης από το περιβάλλον (έλλειψη stress).Ανά πάσα στιγμή μπορεί να επανακτήσει τις αισθήσεις του και να εκφέρει γνώμη για το αποτέλεσμα της επέμβασης.
Σε 5 min μετά το τέλος της επέμβασης αναχωρεί από το νοσοκομείο χωρίς να έχει θόλωση της διάνοιας και βάρος στο κεφάλι. (είναι περιπατητικός και σε πλήρη διαύγεια).
Δεν έχει μετεγχειρητικό εμετό.
Δεν πονάει μετεγχειρητικά.
Είναι πλήρως ασφαλής (Διεγχειρητικά και Μετεγχειρητικά).
ΙΙ. Η δεύτερη κατηγορία επεμβάσεων ειναι (βουβωνοκηλη, βιοψια ογκιδιων,αιμορροιδοπηξια)μεσαίας διάρκειας και βαρύτητας Οι επεμβάσεις αυτές μπορεί να πραγματοποιηθούν με δύο τρόπους: ή με τοπική αναισθησία και βαθύ sedation (υπνοχάλαση) ή με ελαφρά γενική αναισθησία. Για το ποια μέθοδο θα επιλέξουμε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως είναι η επιθυμία του ασθενούς, γενική κατάσταση του ασθενούς, ιδιαιτερότητες της επέμβασης. Σαν γνώμονα για την επιλογή της μεθόδου λαμβάνουμε υπ όψιν πρωτίστως την ΑΣΦΑΛΕΙΑ του ασθενούς. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως (και με την μια και με την άλλη μέθοδο) ο ασθενής είναι σε θέση να φύγει από το νοσοκομείο την ίδια μέρα της εγχείρησης. Εκείνο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι ο ασθενής δεν ταλαιπωρείται και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει η ζωή του, ο δε μετεγχειρητικός πόνος και εμετός με την χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής έχει μηδενισθεί..

ΙΙΙ. Η Τρίτη κατηγορία επεμβάσεων (μαστεκτομη, αύξηση μαστων, χολοκυστεκτομη) για τις οποίες η χορήγηση γενικής αναισθησίας και η παραμονή ενός 24ώρου στο νοσοκομείο θεωρούνται απαραίτητα για την ασφάλεια του ασθενούς και το άριστο αποτέλεσμα της επέμβασης. Και στις περιπτώσεις αυτές όμως η χρήση σύγχρονων τεχνικών αναισθησίας (π.χ Λαρυγγική μάσκα αντί για τραχειοσωλήνα) και σύγχρονων αναισθητικών φαρμάκων μας εξασφαλίζει τα εξής:
Πλήρη αμνησία του ασθενούς (δεν θυμάται τίποτα)..
100% Ασφάλεια (πλήρες διεγχειρητικό monitoring) όλων των ζωτικών λειτουργιών.
Δυνατότητα στο χειρουργό να πετύχει το καλύτερο χειρουργικό αποτέλεσμα.
Έλλειψη μετεγχειρητικού πόνου και εμετού.
Λήψη τροφών τις απογευματινές ώρες της εγχείρησης.
Κινητοποίηση την ίδια μέρα.
Εξοδο από το νοσοκομείο την επόμενη το πρωί.
Πρέπει να λάβει κανείς υπ όψιν του την ασφάλεια του ασθενούς και την καλή έκβαση της επέμβασης και θα πρέπει να πείσει τον ασθενή ότι ορισμένες επεμβάσεις είναι προτιμότερο να γίνουν με γενική αναισθησία. Το να κάνεις μια βαριά επέμβαση διάρκειας τριών ωρών (π.χ κοιλιοπλαστική) με μέθη και τοπική θεωρούμε ότι α) θέτεις σε κίνδυνο της ζωή του ασθενούς και β) το αισθητικό αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι το αναμενόμενο. Γ) Αν ο ασθενής βγει από το νοσοκομείο αμέσως μετά την εγχείρηση ο κίνδυνος επιπλοκών (αιμορραγία εμετοί – λιποθυμία|) είναι μεγάλος.

Γιατί φοβάται ο κόσμος την αναισθησία πιο πολύ από ότι την εγχείρηση?

Τον χειρουργό τον γνωρίζουν, έχουν έλθει σε επαφή μαζί του πριν από το χειρουργείο ενώ η επαφή με τον αναισθησιολόγο γίνεται την μέρα της εγχείρησης
Ο άγνωστος κόσμος της αναισθησίας.
Λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης διότι γνωρίζουν ότι για ένα χρονικό διάστημα θα έχουν απώλεια των αισθήσεων και της επαφής με το περιβάλλον και θα εξαρτώνται από κάποιο άλλο άτομο που δεν γνωρίζουν (τον αναισθησιολόγο).
Πολλοί έχουν άσχημες εμπειρίες από προηγηθείσες αναισθησίες.
Η μεγάλη προβολή τα τελευταία χρόνια απο τα ΜΜΕ δυσάρεστων ιατρικών συμβάντων κατά την αναισθησία.
Γιατί δεν πρέπει να φοβάται ο κόσμος? Τι είναι ασφαλές και τι όχι?

Σήμερα με τα μέσα που διαθέτουμε και την εξέλιξη της αναισθησιολογίας, της φαρμακολογίας και του Monitoring, για ένα υγιές άτομο που έρχεται να υποβληθεί σε μια πλαστική επέμβαση ο κίνδυνος να συμβεί οτιδήποτε είναι μηδαμινή. Για να συμβεί κάτι κακό στον ασθενή πρέπει ο αναισθησιολόγος όχι μόνο να κάνει ορισμένες παραλείψεις και λάθη, αλλά πρέπει να κάνει επανειλημμένες προσπάθειες για το κακό. Αυτό συμβαίνει διότι έχουν εξελιχθεί πολύ προς το ασφαλέστερο τα φάρμακα και οι τεχνικές της αναισθησίας καθώς και η διεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς. Κατά την διάρκεια της αναισθησίας έχουμε συνεχή παρακολούθηση όλων των ζωτικών λειτουργικών (καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία, οξυγόνωση εγκεφάλου, μυοχάλαση κλπ.). Έχουμε συνεχή καταγραφή περισσοτέρων από 20 παραμέτρων λειτουργίας του οργανισμού. Ετσι οποιαδήποτε μεταβολή γίνεται αμέσως αντιληπτή εν τη γενέση της και αποκαθίσταται.