Το μυστήριο και η διαδικασία του θανάτου

Συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπακτιας στον Καθηγητή-Ιατρό του Νοσοκομείου της Αγίας Ειρήνης Βουκουρεστίου και μέλος της εκεί Χριστιανικής Κοινότητος δρ. Παύλο Chirila

  1. Ερώτηση: Πείτε μας κάτι για τον θάνατο, κάτι που έρχεται αυθόρμητα στην σκέψη σας, κάτι που θεωρείτε εξαιρετικά σημαντικό.

  Απάντηση: Εκείνο που έρχεται αυθόρμητα στην σκέψη μου είναι ότι ο θάνατος είναι ένα φοβερό μυστήριο, όπως ψάλλουμε σε κάθε νεκρώσιμη ακολουθία που είναι ποίημα του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Και αυτό συνδέεται με το ότι η ψυχή χωρίζεται βιαίως από την αρμονία της ενώσεώς της με το σώμα. Είναι δε και λυπηρό γεγονός, διότι συνδέεται με την φθαρτότητα και θνητότητα του ανθρώπου που εκδηλώνεται σε όλη την ζωή.

Ακόμη, έρχεται στην μνήμη μου η ακολουθία της Αναστάσεως του Χριστού, την οποία εμείς οι Ορθόδοξοι εορτάζουμε με λαμπρότητα. Κρατάμε στα χέρια μας τις αναμμένες λαμπάδες και ψάλλουμε θριαμβευτικά τον παιάνα της νίκης: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος». Αυτή η ωραία εικόνα δείχνει την στάση μας απέναντι στην ζωή και τον θάνατο. Είμαστε φθαρτοί και θνητοί, αλλά έχουμε το «φάρμακο της αθανασίας», που είναι ο αναστάς Χριστός. Πράγματι, χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη ορολογία, μπορούμε να πούμε ότι με την ενανθρώπηση του Υιού και την ένωση της ανθρωπίνης με την θεία φύση στο πρόσωπο του Λόγου, έγινε μια «πνευματική κλωνοποίηση», η θνητή φύση μας ενώθηκε με την ζωή του Θεού. Γι' αυτό και ο θάνατος αλλάζει όνομα και λέγεται κοίμηση και οι χώροι που ενταφιάζονται όσοι φεύγουν από τον κόσμον αυτόν δεν λέγονται νεκροταφεία, αλλά κοιμητήρια.

Έτσι, όταν βλέπω το βράδυ της Αναστάσεως του Χριστού τους ανθρώπους να κρατάνε μια αναμμένη λαμπάδα και να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη», καταλαβαίνω καλύτερα ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον θάνατο ως μια διαδικασία διελεύσεως από την «γη της Αιγύπτου» στην «γη της Επαγγελίας», από τον θάνατο στην ζωή, που γίνεται εν Χριστώ και ως ελπίδα της αναστάσεώς μας που πάλι γίνεται εν Χριστώ. Θα ήταν ευτύχημα αν περιμέναμε τον θάνατο με αυτήν την στάση, κρατώντας την αναστάσιμη λαμπάδα και ψάλλοντας το «Χριστός ανέστη». Άλλωστε στην ζωή αυτή είμαστε «πάροικοι» και «παρεπίδημοι», φιλοξενούμενοι, αλλού είναι η πραγματική μας πατρίδα. Πάντοτε μου κάνει εντύπωση ο λόγος του ιερού Νικολάου Καβάσιλα (14ος αιώνας) ότι όσο ζούμε εδώ στην γη, ομοιάζουμε με το έμβρυο που βρίσκεται στην μήτρα της μητέρα του, ενώ κατά την στιγμή του θανάτου γεννιόμαστε, εξερχόμαστε από αυτήν την μήτρα. Γι' αυτό στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι άγιοι εορτάζουν την ημέρα που κοιμήθηκαν η μαρτύρησαν και όχι την ημέρα που γεννήθηκαν σωματικά.

  2. Ερώτηση: Εμείς εννοήσαμε από την Αγία Γραφή ότι υπάρχουν δύο είδη φόβου: ο ιερός φόβος, που είναι ο φόβος του Θεού και αρχή σοφίας κατά τον ψαλμωδό, και ένα άλλο είδος φόβου, που εμπνέουν οι δαίμονες και που πρόκειται για παθολογικό φόβο. Πείτε μας, ο φόβος του θανάτου σε ποιά κατηγορία ανήκει;

  Απάντηση: Πράγματι, υπάρχει ο φόβος του Θεού που είναι ενέργεια της Χάριτος του Θεού και αρχή της σωτηρίας, δηλαδή ο άνθρωπος φοβάται - σέβεται τον Θεό και αρχίζει να τηρή τις εντολές Του, και υπάρχει ο φόβος που εμπνέουν οι δαίμονες και δημιουργεί ταραχή και αγωνία. Όμως, εκτός από τους δύο αυτούς φόβους, υπάρχει και ένας άλλος φόβος, ο λεγόμενος ψυχολογικός που συνδέεται με την ανασφάλεια του ανθρώπου και την συναισθηματική ανεπάρκειά του.

Ο φόβος του θανάτου σε κάθε άνθρωπο έχει ιδιαίτερη ερμηνεία. Για τους κοσμικούς και αθέους ανθρώπους έχει σχέση με την πορεία προς το «μηδέν», δηλαδή νομίζουν ότι φεύγουν από τον μόνον και υπαρκτό κόσμο και καταλήγουν στο μηδέν της ανυπαρξίας, που φυσικά δεν υπάρχει για μας τους ορθοδόξους. Για τους Χριστιανούς ο φόβος του θανάτου συνδέεται με την έξοδο της ψυχής από τον κόσμο που γνωρίζουν, τους φίλους, τους συγγενείς και την είσοδό της σε έναν άλλο κόσμο τον οποίον δεν γνωρίζουν από τώρα, ούτε γνωρίζουν πως θα ζουν και τι θα γίνη με την κρίση του Θεού που ακολουθεί τον θάνατο. Γι' αυτό χρειάζεται προσδοκία και προετοιμασία κατάλληλη.

Βέβαια, όσοι από τους Χριστιανούς έχουν φθάσει στον φωτισμό του νου και την θέωση και έχουν ενωθή με τον Χριστό υπερβαίνουν τον φόβο του θανάτου, όπως το βλέπουμε στην ζωή των Αποστόλων, των Μαρτύρων και γενικά των αγίων της Εκκλησίας. Όταν διαβάζουμε τα «Συναξάρια των αγίων», βλέπουμε ότι γράφεται: «τη αυτή ημέρα ο άγιος (τάδε) εν ειρήνη τελειούται» η «ξίφει τελειούται» κλπ. Εδώ πρέπει να επισημανθή ότι στην ελληνική γλώσσα άλλο σημαίνει το ρήμα «τελειούται», δηλαδή τελειοποιείται, οδηγείται προς το τέλειο και άλλο το ρήμα «τελειώνει» δηλαδή παύει να υπάρχη. Επίσης, άλλο σημαίνει η λέξη «βίος» και άλλο η λέξη «ζωή». Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι με τον θάνατο τελειώνει ο αισθητός βίος, αλλά η ζωή τελειούται και όχι τελειώνει.

Πάντως θα πρέπη με την πνευματική ζωή που θα ζούμε να υπερνικήσουμε τον φόβο του θανάτου και να αισθανόμαστε τον θάνατο ως μια πορεία για μια συνάντηση με τον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους.

  3. Ερώτηση: Γνωρίζουμε από την Ιερά Παράδοση ότι στο θάνατο ενός ανθρώπου παρευρίσκονται οι άγγελοι, οι άγιοι αλλά και οι δαίμονες. Τι μπορείτε να μας πήτε περί αυτού;

  Απάντηση: Από την διδασκαλία του Χριστού και την όλη παράδοση της Εκκλησίας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και οι άγγελοι και οι δαίμονες, οι οποίοι δεν είναι προσωποποίηση του καλού η του κακού, αλλά ιδιαίτερα όντα δημιουργημένα από τον Θεό. Οι δαίμονες ήταν άγγελοι που έχασαν την κοινωνία με τον Θεό. Πολλοί άγιοι αξιώθηκαν να δουν αγγέλους όσο ζούσαν, καθώς επίσης είδαν και τους πειράζοντας δαίμονας.

Κατά την διδασκαλία των Πατέρων μας οι άγγελοι και οι άγιοι, πολλές φορές και ο Χριστός και η Παναγία, εμφανίζονται στους μελλοθανάτους για να τους ενισχύσουν, να τους ενδυναμώσουν ώστε να αποφύγουν τον φόβο ο οποίος προκαλείται από τον θάνατο. Αλλά και οι δαίμονες εμφανίζονται, ιδιαιτέρως όταν έχουν επίδραση σε συγκεκριμένους ανθρώπους, λόγω των παθών και διεκδικούν την εξουσία πάνω στις ψυχές τους. Αυτό μας υπενθυμίζει και η προσευχή στην Παναγία κατά την ακολουθία του Αποδείπνου: «και εν τω καιρώ της εξόδου μου την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα».

Είναι γνωστόν από την διδασκαλία της Εκκλησίας ότι κάθε άνθρωπος έχει τον «φύλακα άγγελο», που τον προστατεύει, γι' αυτό και στην ακολουθία του Αποδείπνου υπάρχει ειδική προσευχή στον φύλακα άγγελο. Ο π. Παΐσιος, ένας μοναχός του Αγίου Όρους, μου έλεγε ότι πολλές φορές έβλεπε δίπλα του τον φύλακα άγγελό του και τον ασπαζόταν. Επίσης, με την φιλοτιμία που τον διέκρινε έλεγε ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για να σωθούμε, ώστε ο φύλακας άγγελός μας, που έκανε τόσο κόπο να μας προστατεύη σε όλη την ζωή μας και να μας βοηθά, να μη πάη άπρακτος στον Θεό, εάν εμείς με την αδιαφορία μας δεν σωθούμε.

Με συγκίνηση ενθυμούμαι τον πατέρα μου που όταν εισερχόταν στον Ιερό Ναό, πήγαινε στην βορεινή πύλη του ιερού Βήματος και ασπαζόταν την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και τον παρακαλούσε να παραλάβη την ψυχή του στον κατάλληλο καιρό, όταν θα έχη μετάνοια, να την προστατεύση από τους πονηρούς δαίμονας και να την οδηγήση στον Θεό. Ίσως αυτή η προσευχή του, εκτός των άλλων, τον βοήθησε να έχη καλή κοίμηση και το πρόσωπό του στο φέρετρο ήταν χαρούμενο, γελαστό.

  4. Ερώτηση: Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ότι το έλεος υπερκέρασε την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι η ελεημοσύνη καλύπτει πλήθος αμαρτιών;

  Απάντηση: Πρέπει να δούμε τι σημαίνει έλεος. Το έλεος στην πραγματικότητα είναι αίσθηση της θείας Χάριτος, της αγάπης του Θεού. Όταν προσευχόμαστε με την ευχή «Κύριε ελέησον», ζητούμε το έλεος του Θεού, την Χάρη του Θεού. Ο άνθρωπος ο οποίος βιώνει την θεία Χάρη είναι ελεήμων στους αδελφούς του, με την ποικιλότροπη αγάπη του, που εκφράζεται με προσευχή, θεολογικό λόγο και υλική προσφορά, και έτσι εφαρμόζει τον μακαρισμό «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε , 7). Με αυτήν την έννοια λέγεται ότι η αίσθηση του ελέους του Θεού και της ελεημοσύνης υπερβαίνει την κρίση.

Ο άνθρωπος, που έχει μεταμορφωθή πνευματικά και έχει ενωθή με τον Θεό, δεν φοβάται την κρίση, αλλά συμβαίνει αυτό που είπε ο Χριστός: «αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιω. ε , 24).

Κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, υπάρχουν τρεις κρίσεις. Η πρώτη γίνεται καθ' όλη την διάρκεια της ζωής μας, όταν βρισκόμαστε στο δίλημμα να τηρήσουμε το θέλημα του Θεού η να το αρνηθούμε, όταν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ ενός καλού η κακού λογισμού. Η δεύτερη κρίση γίνεται κατά την έξοδο της ψυχής από το σώμα, σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. θ , 27). Και η τρίτη τελική κρίση θα γίνη κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η πρώτη κρίση είναι σημαντική.

Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέγει ότι, όταν ο άνθρωπος ενώνεται με τον Χριστό από αυτήν την ζωή και βλέπει το άκτιστο Φως, τότε γι' αυτόν η κρίση έγινε και δεν την αναμένει κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αυτό μας υπενθυμίζει τον λόγο του Χριστού που ανέφερα προηγουμένως.

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσω τον λόγο του Μεγάλου Βασιλείου και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες σωζομένων, ήτοι οι δούλοι, που τηρούν το θέλημα του Θεού για να αποφύγουν την κόλαση, οι μισθωτοί που αγωνίζονται για να κερδίσουν ως μισθό τον Παράδεισο, και οι υιοί που υπακούουν στο θέλημα του Θεού από αγάπη στον Θεό. Έτσι, σε όλη μας την ζωή πρέπει να προοδεύουμε πνευματικά και να περνούμε από την κατάσταση του δούλου, στην κατάσταση του μισθωτού και από εκεί στην νοοτροπία του υιού. Δηλαδή από τον φόβο και την ανταπόδοση να φθάσουμε στην αγάπη. Να αγαπούμε τον Χριστό, γιατί Αυτός είναι Πατέρας μας, μητέρα μας, φίλος μας, αδελφός μας, νυμφίος και νύμφη μας. Έτσι υπερβαίνουμε την κρίση.

  5. Ερώτηση: Πείτε μας κάτι για τον αιφνίδιο θάνατο.

  Απάντηση: Η αξιολόγηση του αιφνιδίου θανάτου εξαρτάται από ποιά οπτική πλευρά βλέπει κανείς το θέμα. Για τους κοσμικούς ανθρώπους ο αιφνίδιος θάνατος είναι καλός, αποδεκτός και επιθυμητός, γιατί δεν θα ταλαιπωρηθούν και δεν θα βασανισθούν από διάφορες ασθένειες και την γήρανση. Όμως για τους πιστούς Χριστιανούς ο αιφνίδιος θάνατος είναι κακός, διότι δεν δίνεται η δυνατότητα της καλύτερης προετοιμασίας τους για την συνάντηση με τον Χριστό και την εν ουρανοίς Εκκλησία. Όταν επισκέπτεται κανείς έναν αξιωματούχο προετοιμάζεται κατάλληλα. Το ίδιο πρέπει να γίνεται με μας ως προς την συνάντησή μας με τον Χριστό.

Η προετοιμασία, δια της μετανοίας, είναι απαραίτητη. Γι' αυτό ο αείμνηστος π. Παΐσιος έλεγε ότι η ασθένεια του καρκίνου είναι αγία, διότι γέμισε τον Παράδεισο με αγίους, που σημαίνει ότι η πολυχρόνια ασθένεια προετοιμάζει τους ανθρώπους με την προσευχή και την μετάνοια. Άλλωστε, κατά την διδασκαλία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού η οδύνη-πόνος θεραπεύει την ηδονή.

Πάντως, ο θάνατος είναι το πλέον βέβαιο γεγονός. Αυτό το βλέπουμε γύρω μας, αφού τα πάντα πεθαίνουν, η άλογη κτίση, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας. Εκείνο που δεν είναι βέβαιο και είναι άγνωστο σε μας είναι η ώρα του θανάτου, το πότε θα έλθη ο θάνατος. Μπορεί να συμβή την ώρα που κοιμόμαστε, που βαδίζουμε, που ταξιδεύουμε, που εργαζόμαστε, που ψυχαγωγούμαστε κλπ. Γι' αυτό κάθε μέρα πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό, όπως το κάνει η Εκκλησία: «Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα» και: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν παρά του φοβερού βήματος του Χριστού, αιτησώμεθα».

Στην διδασκαλία των αγίων Πατέρων συναντούμε την αλήθεια ότι ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματα που μπορεί να έχη ο άνθρωπος είναι η καθημερινή «μνήμη του θανάτου». Όταν αυτό γίνεται με την Χάρη του Θεού δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην απόγνωση, την απελπισία, τον ψυχολογικό φόβο, αλλά στην έμπνευση, την προσευχή, την δημιουργικότητα, ακόμη και σε ανθρώπινα πράγματα, αφού προσπαθεί να τελειώση τις εργασίες του και να προετοιμασθή κατάλληλα. Όταν καθημερινά ζούμε ως την τελευταία ημέρα της ζωής μας, τότε και ο αιφνίδιος θάνατος να έλθη, θα μας βρη έτοιμους.

  6. Ερώτηση: Ποιά έκφραση είναι πιο σωστή: η ώρα του θανάτου η η στιγμή του θανάτου;

  Απάντηση: Εξαρτάται από το πως εκλαμβάνονται οι λέξεις «ώρα» και «στιγμή». Πολλές φορές στον προφορικό λόγο χρησιμοποιούμε την λέξη ώρα και εννοούμε την στιγμή. Αντιλαμβάνομαι όμως τι εννοείτε με την ερώτησή σας, αν δηλαδή ο θάνατος είναι μια διαδικασία η μια στιγμή.

Εκείνο που μπορεί να πη κανείς είναι ότι υπάρχει μια διαδικασία θανάτου, δηλαδή σε μακροχρόνιες ασθένειες ο άνθρωπος οδηγείται προοδευτικά προς τον θάνατο, αλλά ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα γίνεται σε μια συγκεκριμένη στιγμή, με την βούληση του Θεού.

Αυτή η στιγμή είναι σημαντική, γιατί αλλάζει ο τρόπος υπάρξεως του ανθρώπου που δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα είναι. Εμείς ξέρουμε την κατάσταση που η ψυχή είναι συνδεδεμένη με το σώμα μας που επικοινωνεί με την κτίση δια των αισθήσεων. Δεν γνωρίζουμε εκ πείρας τι θα συμβή τότε και πως θα είμαστε. Τώρα συνήθως δεν βλέπουμε αγγέλους, δαίμονες, αλλά τον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός, τους ανθρώπους, τους φίλους, τα ωραία της γης. Τότε, όμως, η ψυχή δεν θα βλέπη δια των αισθήσεων του σώματος, αλλά θα βλέπη αυτά που τώρα είναι αόρατα. Γι' αυτό οι άγιοι θέλουν να έχουν συνείδηση κατά την διαδικασία του θανάτου και να προσεύχωνται, ώστε να φύγουν από τον κόσμο αυτό με προσευχή και να έχουν την δύναμη και την Χάρη του Θεού που θα τους συνοδεύη.

Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι το προνόμιο να προσεύχεται κανείς τις ώρες αυτές και να κοινωνή του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, ώστε την στιγμή που η ψυχή θα χωρισθή από το σώμα να περιβάλλεται από την Χάρη του Θεού, σήμερα εκμηδενίζεται με την λεγόμενη μηχανική υποστήριξη στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Η ώρα και η στιγμή του θανάτου απαιτεί, από χριστιανικής πλευράς, μια κατάλληλη προετοιμασία, ήτοι εξομολόγηση, θεία Κοινωνία, ιερό Ευχέλαιο, προσευχή των οικείων και δική μας προσευχή. Όμως, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας δεν μπορεί να εξασκηθή μια τέτοια εκκλησιαστική - ποιμαντική διακονία. Έτσι, όλο και περισσότερο οι άνθρωποι σήμερα, με τις σύγχρονες τεχνικές και τα φάρμακα, πεθαίνουν χωρίς να έχουν συνείδηση του τι γίνεται εκείνη την ώρα και στιγμή. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό πρόβλημα. Άλλωστε, με τους σύγχρονους ιατρικούς τρόπους τίθεται ένα δίλημμα. «Παράταση της ζωής η παρεμπόδιση του θανάτου;». Δηλαδή, με όλα αυτά που προσφέρονται από ιατρικής πλευράς παρατείνεται η ζωή για να μετανοήσουμε και να την αφιερώσουμε στον Θεό η παρεμποδίζεται ο θάνατος που δημιουργεί έναν μεγάλο πόνο, σωματικό και υπαρξιακό;

Πάντως, είναι μεγάλη ευλογία από τον Θεό να πεθάνη κανείς πλαισιούμενος από τα αγαπητά του πρόσωπα που θα προσεύχωνται και κυρίως να πεθάνη ζώντας μέσα στην Εκκλησία, με την θεία Κοινωνία, την προσευχή, την ευχή του Πνευματικού του Πατέρα, την Χάρη του Θεού και τις προσευχές των αγίων. Η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που δείχνει ότι η Παναγία μας, όταν κοιμήθηκε, βρισκόταν στο κέντρο και όλοι, ο Χριστός, οι άγγελοι, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες την περιέβαλαν με αγάπη, πρέπει να είναι διαρκής και δική μας επιθυμία.

  7. Ερώτηση: Ορισμένοι άνθρωποι πεθαίνουν, όταν δεν το περιμένουμε. Αληθεύει αυτό που λέγεται, ότι ο Θεός παίρνει τον άνθρωπο, όταν οι πιθανότητες σωτηρίας του είναι οι μέγιστες;

  Απάντηση: Ως Χριστιανοί πιστεύουμε απόλυτα ότι δημιουργηθήκαμε από τον Θεό της αγάπης και ότι ο Θεός διευθύνει την ζωή μας, Αυτός μας δίνει την ζωή και Αυτός την παίρνει όποτε κρίνει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Επίσης γνωρίζουμε ότι ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο, τον οποίο Αυτός δημιούργησε και θέλει την σωτηρία του. Οπότε, είναι βέβαιο ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνεται ο θάνατος του κάθε ανθρώπου την πιο κατάλληλη στιγμή.

Φυσικά, η αγάπη του Θεού δεν καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να ενεργή θετικά η αρνητικά, να ανταποκρίνεται στην αγάπη του Θεού η να τον αρνήται.

Πάντως, επειδή είπατε ότι μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να το περιμένουμε, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω και πάλι ότι θα πρέπη συνεχώς να έχουμε μνήμη θανάτου, να μη αισθανόμαστε ότι θα ζήσουμε αιώνια πάνω στην γη, γιατί αυτό είναι μια πνευματική αρρώστια. Όπως υπάρχει εναλλαγή ημέρας και νύκτας, έτσι υπάρχει και εναλλαγή ζωής και θανάτου. Η σύγχρονη μοριακή βιολογία τονίζει ότι ο θάνατος είναι συνυφασμένος με την ζωή, αφού μεταξύ των γονιδίων υπάρχουν και τα γονίδια της γηράνσεως, που βρίσκονται στα μιτοχόνδρια. Έτσι, την στιγμή της συλλήψεώς μας, μέσα στο DNA βρίσκεται και ο θάνατος, τον δε θάνατο τον βλέπουμε στο σώμα μας με τον θάνατο των κυττάρων και γενικά με την γήρανση, τα χρόνια που περνούν, τις ρυτίδες, τις ασθένειες, όλο αυτό που λέγεται θεολογικά φθαρτότητα και θνητότητα. Δεν πρέπει να μυωπάζουμε και να διακρινόμαστε για στρουθοκαμηλισμό.

Μέσα σε όλη αυτήν την διαδικασία πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν μας έπλασε για να πεθαίνουμε, ότι ο θάνατος είναι συνέπεια της αμαρτίας των Πρωτοπλάστων και ότι ο Θεός μας αγαπά και ενδιαφέρεται για μας. Είναι πατέρας μας στοργικός. Δεν είναι σωστό αφ' ενός μεν να προσευχόμαστε με την «Κυριακή προσευχή», το γνωστό «Πάτερ ημών», και να αποκαλούμε τον Θεό «Πατέρα», αφ' ετέρου δε να ζούμε ωσάν να είμαστε ορφανοί.

  8. Ερώτηση: Η ορθόδοξος πίστη δίνει ιδιαίτερη σημασία στην μετάνοια. Ευχαριστούμε Σοι Κύριε ότι έδωκας ημίν την μετάνοιαν. Μπορεί η μετάνοια κατά την ώρα του θανάτου να είναι τόσο μεγάλη ώστε να σώση τον άνθρωπο, παρόλο που τον βαρύνουν μεγάλες αμαρτίες;

  Απάντηση: Είναι γνωστόν από την Ορθόδοξη Παράδοσή μας ότι η αμαρτία δεν είναι ένα ηθικολογικό γεγονός, αλλά οντολογικό, δηλαδή η πορεία από το κατά φύσιν στο παρά φύσιν. Έτσι και η μετάνοια είναι η επιστροφή του ανθρώπου από το παρά φύσιν στο κατά φύσιν. Δηλαδή με την αμαρτία ο άνθρωπος έχασε την κοινωνία του με τον Θεό, τον αδελφό του και την κτίση και με την μετάνοια αποκτά εκ νέου αυτήν την κοινωνία. Έτσι, η μετάνοια συνδέεται με μια πορεία ελευθερώσεως του ανθρώπου από κάθε τι που τον υποδουλώνει. Οι Πατέρες αυτήν την πορεία την περιέγραψαν με τρεις λέξεις: κάθαρση, φωτισμός, θέωση, και είναι αυτό που λέγεται θεραπεία. Αυτό γίνεται και κατά την διάρκεια όλης της ζωής. Επομένως η σωτηρία συνδέεται με την θεραπεία. Ο ιατρός του σώματος μας εξετάζει, κάνει διάγνωση και μας συνιστά την κατάλληλη θεραπευτική μέθοδο, την οποία πρέπει να εφαρμόσουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με την αρρώστια της ψυχής.

Η εξομολόγηση που γίνεται κατά την ώρα του θανάτου ανοίγει στον άνθρωπο τον δρόμο προς την σωτηρία. Εάν δεν πρόλαβε να θεραπευθή πνευματικά, τότε η Εκκλησία με τις προσευχές της βοηθά τον άνθρωπο στην σωτηρία, αφού η τελειότητα είναι ατέλεστη, δεν είναι στατική κατάσταση, αλλά δυναμική.

Σε όλη μας την ζωή πρέπει να έχουμε αυτό το «πνεύμα μετανοίας». Να βλέπουμε πως μας δημιούργησε ο Θεός και σε ποιό σημείο φθάσαμε με την αμαρτία. Αν διαβάσουμε προσεκτικά το βιβλίο της Γενέσεως, σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας, και δούμε πως ζούσαν οι Πρωτόπλαστοι, και πως έγιναν στην συνέχεια με την αμαρτία, τότε θα αναπτυχθή μέσα μας η μετάνοια.

Έτσι όποιος σε όλη του την ζωή διακατέχεται από το «πνεύμα» της μετανοίας τότε κατά την ώρα του θανάτου αισθάνεται αυτήν την μετάνοια, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Αντίθετα, όταν ζη την ζωή του χωρίς μετάνοια, είναι δύσκολο να εκδηλωθή μετάνοια την τελευταία στιγμή.

Ο αείμνηστος Γέροντάς μου Μητροπολίτης Εδέσσης Καλλίνικος ζούσε συνεχώς με την μνήμη του θανάτου. Και όταν του είπαν οι ιατροί ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο, αμέσως εξομολογήθηκε, συνέταξε την διαθήκη του, προσευχήθηκε και είχε απόλυτη πίστη στον Θεό λέγοντας: «Ίσως ο Θεός μου είπε stop. Δεν σε χρειάζομαι άλλο». Και συνεχώς προσευχόταν με την προσευχή «Γεννηθήτω το θέλημά Σου». Παραδόθηκε τελείως στον Θεό και είχε ειρηνικά και οσιακά τέλη, όπως ζούσε σε ολόκληρη την ζωή του.

Επομένως, αν και υπάρχη περίπτωση κάποιος που είχε κάποια σπίθα μέσα του αγάπης στον Θεό, να μετανοήση κατά την ώρα του θανάτου, όμως εμείς θα πρέπη να μετανοούμε όταν έχουμε την υγεία μας, ώστε να έχουμε τις δυνατότητες και να θεραπευθούμε, δηλαδή από την φιλαυτία να οδηγηθούμε στην φιλοθεΐα και την φιλανθρωπία, από την ιδιοτελή αγάπη να φθάσουμε στην ανιδιοτελή αγάπη.

  9. Ερώτηση: Μετά τον θάνατο του ανθρώπου τι δεσμοί υπάρχουν μεταξύ ψυχής και του κόσμου τούτου;

  Απάντηση: Καίτοι η ψυχή χωρίζεται από το σώμα, εν τούτοις παραμένει η υπόσταση του ανθρώπου. Όπως βλέπουμε στην παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου, ο πλούσιος έχει αίσθηση της καταστάσεώς του, των συγγενών του που ζούσαν και ενδιαφερόταν γι' αυτούς. Έτσι, οι άνθρωποι μετά τον θάνατό τους ενδιαφέρονται γι' αυτούς που αγαπούσαν και παρακαλούν τον Θεό για την σωτηρία τους. Άλλωστε πάνω σ' αυτήν την αλήθεια στηρίζονται οι προσευχές όλων μας προς τους αγίους. Βέβαια, αυτός ο δεσμός μεταξύ της ψυχής και των ζώντων ανθρώπων είναι πνευματικός και όχι υλικός.

Στο βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννου, που περιγράφει την ουράνια θεία Λειτουργία, μεταξύ των άλλων φαίνονται αυτές οι σχέσες των αγίων με εμάς και η προσευχή τους για όλους τους ανθρώπους που ζουν στην γη. Γι' αυτό και οι Πατέρες μας με την θεία Λειτουργία εξεικόνισαν αυτήν την άκτιστη θεία Λειτουργία, που γίνεται στον ουρανό, στον άκτιστο Ναό. Έτσι, στην θεία Λειτουργία ζούμε την ατμόσφαιρα της ουρανίου Λειτουργίας και την προσδοκούμε.

Άλλωστε, και εμείς πολλές φορές αισθανόμαστε την αγάπη και την προστασία των αγίων, αλλά και των δικών μας ανθρώπων που έφυγαν από τον κόσμο αυτόν, και επιθυμούμε την συνάντησή τους. Ένα πνευματικό μου παιδί, όταν απέθνησκε είχε μεγάλη χαρά, γιατί, όπως έλεγε, θα συναντούσε αυτήν την ουράνια Εκκλησία.

Επομένως, η ψυχή μετά την έξοδό της από το σώμα ζη, δεν οδηγείται στο μηδέν και εάν ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του ζούσε εν μετανοία, τότε η ψυχή του μετά την έξοδό της από το σώμα θα εισέλθη σε αυτήν την ουράνια θεία Λειτουργία και θα προσεύχεται, ως πνευματικός ιερεύς, για όλον τον κόσμο, θα αναμένη δε και την ανάσταση του σώματος μέσα στο οποίο θα εισέλθη η ψυχή, ώστε και το σώμα να συμμετάσχη στο ουράνιο αυτό πασχαλινό πανηγύρι.

 

10. Ερώτηση: Τι συμβουλές να δίνουμε στους οικείους μας σχετικά με τη στάση μας προς τον μελλοθάνατο την ημέρα, την ώρα η την στιγμή του θανάτου;

  Απάντηση: Η διαδικασία του θανάτου είναι πολύ σημαντική για κάθε άνθρωπο, διότι μπροστά του ανοίγεται ο δρόμος προς την σωτηρία η ο δρόμος προς την αιώνια απώλεια. Δυστυχώς πολλοί φροντίζουν σε τέτοιες περιπτώσεις μόνον για την σωματική υγεία των συγγενών και φίλων τους και αδιαφορούν για την αιώνια πορεία τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπη να φροντίζουμε ώστε ο άνθρωπος που πεθαίνει να εξομολογηθή, να κοινωνήση, να δεχθή την Χάρη του Θεού δια του μυστηρίου του Ευχελαίου και να κάνη όλα εκείνα τα οποία έχει η Εκκλησία μας. Ιδιαιτέρως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του αγαπητού μας προσώπου θα πρέπη να τις ζούμε με προσευχή. Να μη βλέπουμε απλώς το ότι χάνουμε τον συγγενή μας, τον φίλο μας, αλλά το ότι μεταβαίνει από τον ένα τρόπο ύπαρξης (με το σώμα και τις αισθήσεις) σε έναν άλλον τρόπο ύπαρξης χωρίς σώμα. Χρειάζεται λοιπόν εντατική προσευχή.

Ενθυμούμαι ότι τις τελευταίες στιγμές του Γέροντός μου, που ήμουν δίπλα στο κρεββάτι του και δεν μπορούσα τίποτα άλλο να προσφέρω, προσευχόμουν στον Θεό για την ψυχή του, να την παραλάβουν οι άγγελοι. Κάποια θεία μου που ήταν παρούσα νόμισε ότι καθώς ήμουν έτσι συγκεντρωμένος και προσευχόμουν, ήμουν στενοχωρημένος. Όμως προσευχόμουν γιατί εκείνη η ώρα είναι ιερή και κρίσιμη.

Τελικά, πρέπει να ζούμε καθημερινά, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι η παρούσα ζωή είναι ένα «πανδοχείον». Εισήλθαμε στο πανδοχείο αυτό, διανύουμε την ζωή, αλλά θα πρέπη να φροντίσουμε να εξέλθουμε με καλή ελπίδα και να μην αφήσουμε τίποτε εδώ, για να μη χάσουμε τα εκεί. Έπειτα, θα πρέπη να καταλάβουμε όλοι εμείς οι Χριστιανοί ότι ο θάνατος έχει νικηθή με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, ότι η κοινωνία με τον Χριστό είναι μια διαρκής υπέρβαση του θανάτου και υπέρβαση του φόβου του θανάτου, ότι η έξοδος της ψυχής από το σώμα είναι πορεία προς την εν ουρανοίς Εκκλησία και την συνάντηση με τον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους και ότι η ψυχή θα επιστρέψη στο σώμα, το οποίο θα αναστηθή για να ζήση αιώνια, σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίον έζησε εδώ στην γη. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει ότι από την στιγμή του θανάτου, κυρίως δε από την μελλοντική Κρίση υπάρχουν δύο δυνατότητες, δηλαδή όσοι έχουν κοινωνία με τον Χριστό θα ζήσουν το «αεί ευ είναι» και οι άλλοι το «αεί φευ είναι». Δηλαδή, το «αεί είναι» θα το απολαύσουν όλοι. Η διαφορά είναι στο ευ και το φευ.

Έτσι, η συμβουλή μας στους οικείους των μελλοθανάτων είναι να έχουν πίστη στον Χριστό και βεβαιότητα ότι δεν είμαστε απλώς πολίτες αυτού του κόσμου, αλλά είμαστε οδοιπόροι που οδηγούμαστε στην πραγματική μας πατρίδα, που είναι ο ουρανός. Το πολίτευμά μας είναι άνω. Να μας καταλάβη ο πόθος της ουράνιας πατρίδας.

Αναδημοσίευση από: http://www.parembasis.gr/2007/07_03_02.htm#nowhere

 

Τι είναι η ψυχή

     Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης δίνοντας τον ορισμό της ψυχής λέγει ότι είναι ουσία κτιστή, ζώσα, νοερά, μεταδίδουσα στο οργανικό και αισθητικό σώμα ζωτική δύναμη και αντιληπτική των αισθητών, έως ότου βέβαια παραμένει το σώμα στην ζωή1. Η ψυχή εισάγει ζωτική δύναμη στον σωματικό οργανισμό για την ενέργεια των αισθήσεων2. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα κινείται από την δύναμη και την ενέργεια της ψυχής. Έτσι η ψυχή είναι κτιστή, γενητή. Δημιουργημένη από τον Θεό, είναι νοερά και ζώσα ουσία, πού μεταδίδει την ζωή στο σώμα, έως ότου διατηρείται η ενότητα ψυχής και σώματος, με την βοήθεια και ενέργεια του Θεού. Έναν ολοκληρωμένο ορισμό για την ψυχή μας δίνει ο όσιος Νικήτας Στηθάτος. Γράφει: «Ουσία δε ψυχής εστίν, ως και άλλοις πεφιλοσόφηται κάλλιστα, απλή, ασώματος, ζώσα, αθάνατος, αόρατος, σωματικοις οφθαλμοίς μηδαμώς θεωρούμενη, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος, οργανικώ κεχρημένη σώματι και παρεκτική τούτω ζωής κινήσεως, αυξήσεως, αισθήσεως και γεννήσεως, νουν έχουσα μέρος αυτής το καθαρώτατον, πατέρα και προβολέα του λόγου, αυτεξούσιος φύσει, θελητική τε και ενεργητική και τρεπτή ήτοι εθελότρεπτος, ότι και κτιστή»3.

       Ο ορισμός αυτός φανερώνει μερικές αλήθειες. Κατ' αρχάς ότι η ψυχή είναι κτιστή, δημιουργημένη από τον Θεό, και αυτό φαίνεται από το ότι είναι εθελότρεπτη, αυτεξούσια, έχει την δυνατότητα της επιλογής καλού και κακού. Η δυνατότητα της επιλογής, πού συνιστά το λεγόμενο γνωμικό θέλημα, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της κτιστότητος, γι' αυτό και συνιστά την ατέλεια της φύσεως, εν σχέσει με το άκτιστο τον Θεό. Έπειτα παρουσιάζεται εδώ η οντολογία της ψυχής. Πραγματικά, η ψυχή είναι αόρατη στους σωματικούς οφθαλμούς, ασώματη και απλή. Δεν μπορεί κανείς με σωματικούς οφθαλμούς να δη την ψυχή, πού σημαίνει ότι είναι νοερά, και εν σχέσει με το σώμα είναι απλή.

      ΤΟ σώμα του ανθρώπου είναι σύνθετο, αποτελούμενο από διάφορα στοιχεία, ήτοι νερό, αέρα, χώμα και φωτιά, όπως υποστήριζαν και οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Γι' αυτό, το σώμα μετά την έξοδο της ψυχής από αυτό διαλύεται ατά στοιχεία από τα οποία συγκροτήθηκε. Η ψυχή είναι απλή, δηλαδή δεν αποτελείται από διάφορα στοιχεία, γι' αυτό και δεν διαλύεται μετά την έξοδο της από το σώμα. Η ψυχή, καίτοι είναι μία και αδιαίρετη, εν τούτοις είναι πολυδύναμη, έχει πολλές δυνάμεις. Ο νους είναι το καθαρότατο μέρος της ψυχής και προβολεύς του λόγου. Γι' αυτό και η ψυχή είναι λογική και νοερά. Λόγω των δυνάμεων και ενεργειών της η ψυχή δίνει ζωή, κίνηση, αίσθηση και ενέργεια στο σώμα. Γι' αυτό και το σώμα συγκροτείται και συγκρατείται από την ψυχή. Το σώμα δεν εμπεριέχει απλώς την ψυχή, δηλαδή το σώμα δεν είναι η φυλακή της ψυχής, όπως έλεγαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αλλά η ψυχή ζωοποιεί και συγκρατεί το σώμα του ανθρώπου. Γι' αυτό και μόλις αποχωρίζεται με την βούληση του Θεού από το σώμα, τότε το σώμα πεθαίνει, διαλύεται.

Η υπερθερμια στην αντιμετώπιση του καρκινου

Vaios Aggelopoulos
Επειδη ακουγεται τελευταια αρκετα η υπερθερμικη χημειοθεραπεια ως μεθοδος καταπολεμησης του μεταστατικου καρκινου (και του μαστου), θελω να διευκρινισω τα ακολουθα
Πολλα χρονια τωρα εφαρμοζεται η περιοχικη και η περιτοναικη υπερθεμικη χημειοθεραπεια σε ορισμενους ενδοκοιλιακους καρκινους και σε ογκους των ακρων με σχετικα καλα αποτελεσματα...προϋπόθεση ειναι η αυστηρή επιλογή των ασθενών και η πλήρης εξαίρεση του όγκου.
Ερευναται ακομη σε ειδικα κεντρα η ωφελεια της ολοσωματικης υπερθερμανσης σε ασθενεις με μεταστατικους η πολυ εκτεταμενους συμπαγεις ογκους οπως του παγκρεατος του ήπατος και των ωοθηκων. Το κερδος στην επιβιωση ειναι δυστυχως μικρο και οι επιπλοκες επικινδυνες.
Στον καρκινο του μαστου ερευναται η δραση της σε πολυ σπανιες και επιλεγμενες περιπτωσεις οπως η γενικευμενη εξαπλωση σε πολλα οργανα, η υποτροπη που δεν ''απαντα'' στην στανταρντ θεραπεια και η θεση της στην προληψη των λεμφαδενικων μεταστασεων, παντα σε συνεργεια με τις κλασικες μεθοδους και στα πλαισια μιας υποστηρικτικης συμπληρωματικης αγωγής. Εχει εγκριθει στις ΗΠΑ μονο η εφαρμογη της στην τοπικη υποτροπη με εμμενουσα διηθηση του θωρακικου τοιχωματος.
Προσωπικα, ειμαι απαισιοδοξος για την ευρεια καθιερωση αυτης της τεχνοτροπιας. Στην θεσσαλονικη αποσο γνωριζω υπαρχει ενα ιατρειο με μηχανημα ηπιας υπερθερμιας που χρησιμευει για υποστηρικτικη υποβοηθητικη εφαρμογη μαζι με κλασικες Η εναλλακτικες θεραπειες. Δεν πρεπει να θεωρειται αξιοπιστη και οριστικη λυση στο προβλημα των μεταστασεων. Υπαρχει και γραφειο μεσαζοντων που κατευθυνουν αρρωστους σε κεντρα της Γερμανιας. Χρειαζεται προσοχη γιατι η οικονιμικη επιβαρυνση ειναι μεγαλη και τα οφελη ελαχιστα. Σημασια εχει η σωστη επιλογη των ασθενων. Η προσωπικη μου εμπειρια ειναι απογοητευτικη γιατι οι περισσοτεροι ειναι ασθενεις τελικου σταδιου με πολλαπλες μεταστασεις και κακη προγνωση

Παραθετω αναλυτικο ενημερωτικο κειμενο με γενικη αποτιμηση της θεσης της υπερθερμιας στην αντικαρκινικη πρακτικη

Hyperthermia in Cancer management

Hyperthermia in general means a body temperature that is higher than normal. High body temperatures are often caused by illness such as fever or heat stroke. But hyperthermia can also refer to heat treatment -- the carefully controlled use of heat for medical purposes. This document focuses on how heat is used to treat cancer.

When cells in the body are exposed to higher than normal temperatures, changes take place inside the cells. These changes can make the cells more likely to be affected by radiation therapy or chemotherapy. Very high temperatures can kill cancer cells outright.

The idea of using heat to treat cancer has been around for some time, but early attempts to treat cancer with heat had mixed results. And it was hard to maintain the right temperature in the right area while limiting the effects on other parts of the body. Today, newer tools allow better control and more precise delivery of heat, and hyperthermia is being studied for use against many types of cancer.

How can hyperthermia be used to treat cancer?

There are 2 main ways in which hyperthermia can be used:

* Very high temperatures can be used to destroy a small area of cells, such as a tumor. This is commonly referred to as local hyperthermia or thermal ablation.

* The temperature of a part of the body (or of the whole body) can be raised to a higher than normal level. Although it isn't hot enough to kill the cells directly, it can allow other types of cancer treatments such as radiation therapy, immunotherapy, or chemotherapy to work better. This is known as either regional hyperthermia or whole body hyperthermia.

Local hyperthermia

Local hyperthermia (or thermal ablation) is used to heat a very small area, such as a tumor. It involves creating very high temperatures that destroy (ablate) the cells that are heated. Radio waves, microwaves, ultrasound waves, or other forms of energy can be used to heat the area. The heat may be applied using different methods:

* External: High energy waves are aimed at a tumor near the body surface from a machine outside the body.

* Internal: A thin needle or probe is inserted directly into the tumor. The tip of the probe releases energy, which heats the tissue around it.

Radiofrequency ablation

Radiofrequency ablation (RFA) is probably the most commonly used type of local hyperthermia. It uses high-energy radio waves for treatment. A thin, needle-like probe is placed into the tumor for a short time, usually about 10 to 15 minutes. Placement of the probe is guided by ultrasound or CT scans. The probe releases a high-frequency current that creates heat (between 122° and 212 °F) and destroys the cancer cells within a certain area.

RFA may be repeated for tumor recurrence, regrowth, or incomplete treatments. It can also be added to any other treatment, like surgery, radiation therapy, chemotherapy, hepatic arterial infusion therapy, alcohol ablation, or chemoembolization. RFA is most commonly used to treat tumors in the liver, and is being studied for use in several other areas of the body. Long-term RFA treatment outcomes are not yet known.

Regional hyperthermia

Regional hyperthermia heats a part of the body, such as an organ, limb, or body cavity (a hollow space within the body). It is usually combined with chemotherapy or radiation therapy. In one approach, called regional perfusion, the blood supply to a part of the body is isolated from the rest of the circulation. The blood in that part of the body is pumped into a heating device and then pumped back into the area (perfused) to heat it. This technique is being studied as treatment for certain cancers in the arms or legs, such as sarcomas and melanomas.

A related technique is being tested along with surgery against cancers in the peritoneum (the space in the body that contains the intestines and other digestive organs). During surgery, heated chemotherapy drugs are circulated through the peritoneal cavity. This is called continuous hyperthermic peritoneal perfusion, or CHPP.

Another approach to regional hyperthermia is deep tissue hyperthermia. This treatment uses devices that are placed on the surface of the organ or body cavity and produce high energy waves directed at a specific area. These devices give off radiofrequency or microwave energy to heat the area being treated.

Whole-body hyperthermia

Whole-body heating is being studied as a way to make chemotherapy more effective in treating cancer that has spread (metastatic cancer). Body temperature is raised by using warm-water blankets, inductive coils (like those in electric blankets), or thermal chambers (much like large incubators).

Pros and cons of hyperthermia

A major advantage of regional and whole body hyperthermia is that they seem to make other forms of cancer treatment work better. Heating cancer cells to temperatures above normal (up to as high as 113° F) makes them easier to destroy using radiation and certain chemotherapy drugs. And local hyperthermia, such as RFA, can use very high temperatures to destroy tumors without surgery.

Scientists agree that hyperthermia works best when the area being treated is kept within an exact temperature range for a certain period of time. But this isn't always easy to do. Keeping an area at a constant temperature without affecting nearby tissues can be tricky, too. To add to this, not all body tissues respond the same way to heat -- some are more sensitive than others. Another problem is monitoring the temperature at a specific site within the body. Small thermometers on the ends of probes are often placed in the treatment areas to be sure the temperature stays within the desired range.

Side effects

The possible side effects of hyperthermia depend on the technique being used and the part of the body being treated. Most side effects are short-term, but some can be serious. Localized or regional hyperthermia can cause pain at the site, infection, bleeding, blood clots, swelling, burns, blistering, and damage to the skin, muscles, and nerves near the treated area. Whole-body hyperthermia can cause nausea, vomiting, and diarrhea. More serious, though rare, side effects can include problems with the heart and blood vessels and other major organs. Experience, improved technology, and better skills in using hyperthermia treatment have led to fewer complications, and the problems that people do have are less serious.

The future of hyperthermia

While hyperthermia is a promising way to improve cancer treatment, it is largely an experimental technique at this time and is not commonly used. Many clinical trials of hyperthermia are now being done to better understand and improve this technique, and also look at how it is best used along with other cancer treatments. Current studies are looking at its usefulness in treating many types of cancer, including the following:

* breast
* cervical
* colorectal (with spread to liver)
* endometrial
* kidney
* liver
* lung
* ovarian
* pancreas
* prostate
* sarcomas (soft tissue cancers)
* thyroid

For more information about clinical trials of hyperthermia, contact the National Cancer Institute (NCI) at 1-800-4-CANCER or visit the NCI Web site at www.cancer.gov/clinicaltrials. Η έρευνα έχει δείξει ότι οι υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να βλάψουν και να σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα, συνήθως με ελάχιστη βλάβη των φυσιολογικών ιστών. Για τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων η υπερθερμία βλάπτει τις πρωτεΐνες και τις δομές στο εσωτερικό των κυττάρων κι έτσι μπορεί να συρρικνώσει τους όγκους. Η υπερθερμία είναι υπό μελέτη σε κλινικές δοκιμές και δεν είναι ευρέως διαθέσιμη. Η υπερθερμία χρησιμοποιείται με άλλες μορφές θεραπείας του καρκίνου, όπως η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία. Η υπερθερμία μπορεί να κάνει μερικά καρκινικά κύτταρα πιο ευαίσθητα στην ακτινοβολία ή να βλάψει άλλα καρκινικά κύτταρα που η ακτινοβολία δεν μπορεί να βλάψει. Η υπερθερμία και η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό, με διαφορά μιας ώρας. Η υπερθερμία μπορεί επίσης να ενισχύσει τις επιδράσεις ορισμένων αντικαρκινικών φαρμάκων. Πολυάριθμες κλινικές δοκιμές έχουν μελετήσει την υπερθερμία σε συνδυασμό με την ακτινοθεραπεία ή και τη χημειοθεραπεία. Οι μελέτες αυτές έχουν επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση πολλών τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του σαρκώματος, του μελανώματος, των καρκίνων της κεφαλής και του τραχήλου, του εγκεφάλου, των πνευμόνων, του οισοφάγου, του μαστού, της ουροδόχου κύστης, του ορθού, του ήπατος, του τραχήλου της μήτρας και του μεσοθηλιώματος. Πολλές από αυτές τις μελέτες, αλλά όχι όλες, έχουν δείξει μια σημαντική μείωση του μεγέθους του όγκου όταν υπερθερμία χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. 'Όλες αυτές οι μελέτες έχουν δείξει αυξημένη επιβίωση σε ασθενείς που λαμβάνουν συνδυασμένη θεραπεία. Διάφορες μέθοδοι της υπερθερμίας είναι επί του παρόντος υπό μελέτη, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών, περιφερειακών, και ολόκληρου το σώματος. -Στην τοπική υπερθερμία, η θερμότητα εφαρμόζεται σε μια μικρή περιοχή, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές οι οποίες παρέχουν ενέργεια για τη θέρμανση του όγκου. Διαφορετικοί τύποι ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή θερμότητας, συμπεριλαμβανομένων των μικροκυμάτων, της ραδιοσυχνότητας και των υπερήχων. Ανάλογα με την εντόπιση του όγκου, υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις για την τοπική υπερθερμία: o Εξωτερικά: οι προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία όγκων που βρίσκονται πάνω ή ακριβώς κάτω από το δέρμα. Οι εξωτερικές εφαρμοστές που βρίσκονται γύρω ή κοντά στην κατάλληλη περιοχή και η ενέργεια επικεντρώνεται στον όγκο για να αυξήσει τη θερμοκρασία του. o Ενδοαυλική μέθοδος: που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία όγκων μέσα ή κοντά σε κοιλότητες του σώματος, όπως του οισοφάγου ή του ορθού. Κεφαλές τοποθετούνται μέσα στην κοιλότητα για να εισαχθεί εντός του όγκου παροχή ενέργειας και θερμότητας στην περιοχή άμεσα. o Διάμεση: που είναι η τεχνική που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία όγκων βαθιά μέσα στο σώμα, όπως είναι οι όγκοι του εγκεφάλου. Η τεχνική αυτή επιτρέπει στον όγκο να θερμανθεί σε θερμοκρασίες υψηλότερες από τις εξωτερικές τεχνικές. Με αναισθησία, καθετήρες ή βελόνες εισάγονται εντός του όγκου. Απεικονιστικές τεχνικές, όπως το υπερηχογράφημα, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να επιβεβαιωθεί ότι ο καθετήρας έχει τοποθετηθεί στη σωστή θέση μέσα στον όγκο. Η πηγή θερμότητας στη συνέχεια, εισάγεται με καθετήρα. Καυτηρίαση με ραδιοσυχνότητες (RFA) είναι ένας τύπος διάμεσης υπερθερμίας η οποία χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για τη θέρμανση που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. -Στην περιφερειακή υπερθερμία, διάφορες προσεγγίσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θέρμανση μεγάλων περιοχών του ιστού, όπως μια κοιλότητα του σώματος, όργανο ή των άκρων. 1. Οι ιστοί που βρίσκονται σε βάθος εντός του σώματος, όπως σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ή της ουροδόχου κύστης τοποθετούνται εξωτερικές εφαρμοστές γύρω από την κοιλότητα του σώματος ή το όργανο με μικροκύματα ή ενέργεια από ραδιοσυχνότητες που εστιάζονται στην περιοχή για να αυξήσουν τη θερμοκρασία του. 2. Τεχνικές περιφερειακής αιμάτωσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία καρκίνων στα άνω και κάτω άκρα, όπως το μελάνωμα, ή καρκίνο σε ορισμένα όργανα, όπως το ήπαρ ή οι πνεύμονες. Στη διαδικασία αυτή, αφαιρείται αίμα από τον ασθενή, θερμαίνεται, και στη συνέχεια διοχετεύεται πίσω στο άκρο ή όργανο. Αντικαρκινικά φάρμακα δίνονται κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας. 3. Συνεχής υπερθερμική περιτοναϊκή έγχυση (CHPP) είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του καρκίνου στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ο χώρος στο εσωτερικό της κοιλιάς που περιέχει το έντερο , το στομάχι και το ήπαρ), συμπεριλαμβανομένου του περιτοναϊκού μεσοθηλιώματος και του καρκίνου του στομάχου. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, θερμαινόμενα αντικαρκινικά φάρμακα χορηγούνται μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Η θερμοκρασία στην περιτοναϊκή κοιλότητα φτάνει τους 41-42 °C. -Ολόσωμη υπερθερμία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου που έχει εξαπλωθεί σε όλο το σώμα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες τεχνικές που αυξάνουν τη θερμοκρασία του σώματος σε 41,5-42 °C. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με υπερθερμία έχει σχέση με την θερμοκρασία που επιτυγχάνεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καθώς και η διάρκεια της θεραπείας και των χαρακτηριστικών των κυττάρων και των ιστών. Για να εξασφαλιστεί η επιθυμητή θερμοκρασία χωρίς υπέρβαση, η θερμοκρασία του όγκου και των γύρω ιστών παρακολουθούνται σε όλη τη θεραπεία με υπερθερμία. Χρησιμοποιώντας τοπική αναισθησία, ο γιατρός εισάγει μικροσκοπικά θερμόμετρα στην υπό θεραπεία περιοχή για την παρακολούθηση της θερμοκρασίας. Απεικονιστικές τεχνικές, όπως η CT (αξονική τομογραφία), μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Τα περισσότερα φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται κατά τη διάρκεια υπερθερμίας, εάν η θερμοκρασία παραμένει κάτω από 44 °C. Ωστόσο, λόγω περιφερειακών διαφορών ως προς τα χαρακτηριστικά των ιστών, υψηλότερες θερμοκρασίες μπορεί να συμβούν σε διάφορα σημεία. -Αυτό μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα, φουσκάλες, δυσφορία ή πόνο. -Τεχνικές έγχυσης μπορεί να προκαλέσουν οίδημα των ιστών, θρόμβους στο αίμα, αιμορραγία και άλλες βλάβες στο φυσιολογικούς ιστούς. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις παρενέργειες είναι προσωρινές. -Η ολόσωμη υπερθερμία μπορεί να προκαλέσει πιο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των καρδιάκών και αγγειακών διαταραχών, αλλά οι επιπτώσεις αυτές δεν είναι συχνές. -διάρροια, ναυτία, εμετός συνήθως παρατηρούνται μετά από ολόσωμη υπερθερμία. Μια σειρά από προκλήσεις πρέπει να ξεπεραστούν πριν η υπερθερμία θεωρηθεί μια τυπική θεραπεία για τον καρκίνο. Πολλές κλινικές δοκιμές διεξάγονται για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της υπερθερμίας.

Τα διφωσφονικα στον πρωιμο καρκινο του μαστου

Οι θεραπευτικές επιλογές για γυναίκες με πρώιμο σταδίο καρκίνου του μαστού δεν ήταν ποτέ καλύτερες. Η προσθήκη των διφωσφονικών στην επικουρική (ενδοκρινικη με αναστολεις αρωματάσης που προάγουν την οστεοπόρωση και τα κατάγματα) θεραπεία είναι ένα νέο πολύτιμο εργαλείο ωστε να αυξήσουμε σημαντικά την καλη προγνωση για αυτές τις γυναίκες. Αρκετές πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η αντικαρκινική δράση των διφωσφονικών δεν περιορίζεται στα οστά, και μπορεί να μεταφραστεί σε μείωση της υποτροπής της νόσου, συμπεριλαμβανομένων των μειώσεων σε περιοχικές, τοπικές και απομακρυσμένες μεταστάσεις. Επιπλέον, τα διφωσφονικά συμβάλλουν στην διατήρηση της υγείας των οστών κατά τη διάρκεια της ενδοκρινικής θεραπείας. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για κάταγμα.Συνιστάται λοιπον ζολεδρονικό διφωσφονικο 4mg ανα 6 μήνες

Μικρη διάτρηση του εντέρου μετά από αμβλύ τραυματισμό στην κοιλιά και τα αίτια της καθυστέρησης στη διάγνωση

Το λεπτό έντερο καταλαμβάνει μια σχετικά μεγάλη έκταση μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα και έτσι συχνά τραυματίζεται σε ασθενείς με διεισδυτικο ή κλειστό κοιλιακό τραύμα. Επειδη το λεπτο εντερο είναι σχετικά ευέλικτο, έχει χαμηλότερη βακτηριακή χλωρίδα με λιγοτερα αναεροβια, η περιτοναϊκή μόλυνση απο μικρές βλάβες είναι καλύτερα ανεκτή από ότι σε τραυματισμούς του παχέος εντέρου.
Η συχνότητα εμφάνισης των μικρών ρήξεων του λεπτου εντέρου που προκαλούνται απο αμβλύ κοιλιακό τραυμα, κυμαινεται απο 3 έως 18%.
Ο θάνατος που σχετίζεται με την διάτρηση του λεπτού εντέρου ειναι σε ποσοστο 17,1%, του παχέος εντέρου (27,3%) και του στομάχου-δωδεκαδάκτυλου (1 1,1%), αντίστοιχα.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η καθυστέρηση στη διάγνωση συμβαινει γιατι τα κλινικά σημεία είναι ασαφη. Επισης οφείλεται στη χαμηλή συχνότητα της εμφάνισης του ελεύθερου αερα στην περιτοναϊκή κοιλότητα .
Η διάγνωση γίνεται με εκτιμηση των κλινικών συμπτωμάτων ή με αξονική τομογραφία
Μικρες διατρήσεις στο λεπτό εντερο μπορούν να σφραγισθουν προσωρινά χωρίς να σημειωθεί διαφυγη αερα ή υγρων περιεχομενων . Ο σπασμός των μυών πάνω και κάτω από το επίπεδο της διάτρησης, οδηγεί σε τοπική ειλεό που αποτρέπει την περαιτέρω διαρροή. Μετά από 5 ή 6 ώρες ο σπασμός περνά και η μόλυνση της περιτοναϊκής κοιλότητας εμφανίζεται ωσπου το απομονωμένο τμήμα να συμμετέχει στο περισταλτική δραστηριότητα και πάλι.
Η διάτρηση μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα της καθυστερημένης ρήξης ενός αιματώματος εντός των τοιχωματος ή μετά από επιφανειακη κακωση, ή μετά απο τραυματισμούς των μεσεντερικων αγγειων. "Η καθυστερημένη διάγνωση μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της έλλειψης της προσεκτικής εξέτασης σε ασθενείς με πολλαπλές κακώσεις."Η διάτρηση της κάτω τμήμα του εντέρου πιο συχνά προκαλεί σηψαιμικό σοκ.


Τροχαία ατυχήματα αποτελούν την κύρια αιτία της αμβλύ SBI. Η αύξηση της χρήσης ζώνης ασφαλείας οδήγησε σε μείωση των ποσοστών θνησιμότητας και της σοβαρότητας τραυματισμού, αλλά συνοδεύτηκε από ταυτόχρονη αύξηση των ποσοστών του εντερικού τραυματισμούς.
Αμβλύ τραύμα εμφανίζεται συχνά ως αποτέλεσμα τροχαία ατυχήματα, πτώσεις από ύψος, και διαπροσωπικές επιθέσεις με αιχμηρά αντικείμενα.
Εντερικος τραυματισμος μπορεί να συμβεί από δύο κύριους μηχανισμούς:

1. Οριζόντια επιβράδυνση ή διάτμησης μπορεί να συμβεί σε ασθενείς που συμμετέχουν στις συγκρούσεις. Οι περιοχές που πλήττονται πιο συχνά είναι κοντά σε διασταυρώσεις μεταξύ των σταθερών και ''κινητων'' σημείων του εντέρου (δηλαδή, εγγύς νήστιδα, τελικος ειλεός).

2. Απευθείας χτύπημα με ένα γραμμικό αντικείμενο (ζώνη ασφαλείας) σε ελικα του εντέρου, με επακόλουθη "έκρηκτικο" τραυματισμό σε οποιοδήποτε σημείο του εντέρου ή στο μεσεντέριο.


Επαναληπτικες κλινικές αξιολογήσεις της κοιλιάς είναι εξαιρετικά χρήσιμες στη διάγνωση Ακόμη και για 24ώρες μετά την εισαγωγή του ασθενούς.
Το ίδιο ισχύει και για τις ακτινολογικες εξετασεις (Rό και US) γιατί μπορεί να γίνουν θετικές αρκετές ώρες αργότερα

Διάγνωση των εν λόγω τραυματισμών παραμένει προβληματική. Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της CT (αξονικη τομογραφια) ειναι η διαπιστωση του ενδοοκοιλιακου υγρού και αερα, η ανακαλυψη κακωσεων συμπαγων οργανων, καθώς και τη δυνατότητα προβολής των οπισθοπεριτοναϊκων όργανων.
Η συχνότητα εμφάνισης αερα αυξάνεται με την παροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να συστηνεται επανάληψη CT, ιδιαίτερα μετά από 8 ώρες, σε περιπτώσεις ύποπτες κλινικα.

πολυποδες χοληδοχου κυστεως, ενα τυχαιο ευρημα που προβληματιζει

Οι πολύποδες της χοληδόχου κύστεως συνήθως είναι καλοήθεις και οφείλονται σε υψηλές τιμές χοληστερίνης. Υπάρχουν όμως και προκαρκινικές μορφές πολυπόδων που μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο της χοληδόχου κύστεως. Δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει ένα υπερηχογράφημα τους μεν από τους δε. Γι αυτό καλό είναι να συνιστάται χολοκυστεκτομή στους ασθενείς που βρίσκεται πολύποδας στην χοληδόχο κύστη, ιδιαίτερα αν έχει μέγεθος άνω των 5 mm.Οι πολύποδες της χοληδόχου κύστης είναι συνήθως πολύποδες χοληστερίνης. Δεν είναι νεοπλάσματα. Συμπτώματα υπάρχουν μόνο αν συνυπάρχουν χολόλιθοι. Δεν είναι κάτι ανησυχητικό και συνήθως ανακαλύπτεται ως τυχαίο εύρημα.Η γνώμη μου είναι ότι οι πολύποδες της χοληδόχου κύστης δεν χρειάζονται αμεση αντιμετώπιση αν το μέγεθος της αλλοίωσης δεν ξεπερνά το 1 cm και δεν μεταβάλλεται με το χρόνο. Αν υπάρχουν συμπτώματα (πχ. κολικός χοληφόρων) , χολολιθίαση, πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου ( >1cm) στο υπερηχογράφημα ή αύξηση του πάχους με το χρόνο, τότε ενδείκνυται χολοκυστεκτομή.

Περί μαστογραφιας

Μαστογραφία είναι η διαδικασία οπου χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ για να απεικονίσει το ανθρώπινο στήθος και χρησιμοποιείται ως διαγνωστικό και ένα εργαλείο ελέγχου. Ο στόχος της μαστογραφίας είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, συνήθως μέσω της ανίχνευσης των χαρακτηριστικών μαζών και / ή μικροαποτιτανώσεις. Η μαστογραφία μειώνει τη θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού. Σε πολλές χώρες μαστογραφία ρουτίνας των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών ενθαρρύνεται ως μέθοδος ανίχνευσης για τη εγκαιρη διάγνωση. Η αμερικανική Υπηρεσία Πρόληψης συνέστησε τις γυναίκες να αρχίζουν τηνΜαστογραφία είναι η διαδικασία που χρησιμοποιούν ακτίνες Χ για να απεικονίσει το ανθρώπινο στήθος και χρησιμοποιείται ως διαγνωστικό και ένα εργαλείο ελέγχου. Ο στόχος της μαστογραφίας είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, συνήθως μέσω της ανίχνευσης των χαρακτηριστικών μαζών και / ή μικροαποτιτανώσεις. Η μαστογραφία είναι πιστεύεται ότι μειώνουν τη θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού. Σε πολλές χώρες μαστογραφία ρουτίνας των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών ενθαρρύνεται ως μέθοδος ανίχνευσης για τη διάγνωση νωρίς μαστού cancer.The αμερικανική Υπηρεσία Πρόληψης Task Force συνέστησε ότι οι γυναίκες αρχίζουν με μαστογραφία στην ηλικία των 50, αντί των 40. Αυτή η μετατόπιση στις κατευθυντήριες γραμμές της κυβέρνησης προκάλεσε άμεση αρνητική αντίδραση από πολλες ιατρικές και γυναικείες οργανώσεις. Παρ 'όλα αυτά, η USPSTF συνιστά ακόμα μαστογραφία διαλογής, με ή χωρίς κλινική εξέταση του μαστού, κάθε 2 χρόνια για τις γυναίκες ηλικίας 50 έως 74.
Αυτή τη στιγμή, η μαστογραφία μαζί με την κλινική εξέταση του μαστού είναι οι μεθοδεσ επιλογής για τον έλεγχο και την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου. Υπέρηχοι, ductography, μαστογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΜ), και η μαγνητική τομογραφία είναι προσθήκες στη μαστογραφία. Ο υπέρηχος χρησιμοποιείται συνήθως για την περαιτέρω αξιολόγηση των μαζών που βρέθηκαν στη μαστογραφία ή αν μια ψηλαφητή μάζα δεν απεικονίζεται σε μαστογραφία. Ductograms (κιαγραφιση των γαλακτοφορων πορων) εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε ορισμένα ιδρύματα για την αξιολόγηση των αιματηρών εκροή των θηλών, όταν η μαστογραφία είναι μη διαγνωστική. Η Μαγνητική τομογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη για την περαιτέρω αξιολόγηση των αμφιβόλων ευρήματων.Επίσης και για τον έλεγχο πριν από τη χειρουργική επέμβαση σε ασθενείς με γνωστό καρκίνο του μαστού για την ανίχνευση τυχόν πρόσθετων βλάβών που μπορεί να αλλάξουν την χειρουργική προσέγγιση.
Η Αυτοεξέταση του μαστού (ΣΕΒ) συχνα προβαλλεται ως μέσο για την εύρεση του καρκίνου σε πιο ιάσιμο στάδιο, ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι είναι αναποτελεσματική, και δεν συνιστάται ως εξέταση ρουτίνας από τις υγειονομικές αρχές στον γενικό πληθυσμο
Μαστογραφία έχει ένα ψευδώς αρνητικό ποσοστό τουλάχιστον 10 τοις εκατό. Αυτό οφείλεται εν μέρει σε πυκνο μαστικο αδενα και στο γεγονός ότι η εμφάνιση του καρκίνου σε μαστογραφίες έχει μια μεγάλη επικάλυψη-παρόμοια εικόνα με την εμφάνιση του φυσιολογικου ιστού.

Ενδειξεις για μαγνητικη μαστογραφια...

Διαπιστωνω ακομη καταχρηση της μαγνητικης μαστογραφιας κατα την διαδικασια διαγνωσης οζιδιων του μαστου απο κλινικους συναδελφους με σκοπο να σιγουρευτουν η να αποφασισουν τι να πραξουν
Η μαγνητικη μαστογραφια δεν μπορει να αποκλεισει μονη της την αναγκη βιοψιας, ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ!
ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΩΝ ΜΑΣΤΟΥ (EUSOMA, 2010)
Ποιες γυναικες χρειαζονται πραγματικα την προεγχειρητική μαγνητική μαστογραφία ????:
(1) Οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με λοβιακό καρκίνο un situ
(2) Οι ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για καρκίνο του μαστού . (ιστορικο, ΒRCA)
(3) Οι ασθενείς κάτω των 60 ετών με διαφορά στο μέγεθος του ογκιδιου
> 1 εκ. μεταξύ απλης μαστογραφιας και υπερηχογρφηματος με τις αναμενόμενες επιπτώσεις στην
απόφαση θεραπείας
(4) Οι ασθενείς που είναι επιλέξιμες για διεγχειρητικη ακτινοβολια
(5) Ασθενείς με πυκνούς μαστούς: 1α - πυκνούς μαστούς σε νέες
γυναίκες (<40 ετών)? 1β - πυκνούς μαστούς που σχετίζονται
με αηξημενο κίνδυνο για καρκινο μαστου(Gail score 15-20%)
(6) Οι ασθενείς με ανεπαρκη η διηθημενα ορια εκτομης μετά από χειρουργική επέμβαση
(7) Οι ασθενείς με πολυεστιακή, πολυκεντρική ή αμφοτεροπλευρη νοσο
(8) Οι ασθενείς με μονόπλευρο μονοεστιακο DCIS στην συμβατικη
απεικόνιση (για να αποκλείσει σύγχρονο ομόπλευρο ή
ετερόπλευρο διηθητικό καρκίνο).
(9) Οι ασθενείς με νόσο του Paget.
(10) Οι ασθενείς που ειναι υποψήφιες για υποδοριο μαστεκτομή με διατηρηση της θηλης
(11) Οι έγκυες ασθενείς
(12)οι ασθενεις με βλάβες (Β3) σε κατευθυνομενη βιοψία δια βελονης.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
# Το National Institute for health and Excellence in the UK και η American Cancer Society συστηνουν ανεπιφυλακτα την μαγνητικη μαστογραφια στις γυναικες με γενετικη/κληρονομικη προδιαθεση. Η μαγν. μαστογραφια δεν αποτελει ακομη χρησιμη εξεταση για τον προληπτικο ελεγχο του γενικου πληθυσμου.
# Στην προεγχειρητικη διαγνωση εφαρμοζεται με ασφαλεια και αξιοπιστια σε τεσσερεις κλινικες περιπτωσεις, 1) ξεχωριζει καποιες εκφυλισμενες-επιπλεγμενεσ κυστεις απο συμπαγεις ογκους, 2) απεικονιζει καλιτερα εστιακες ή διαχυτες μαστογραφικες ασυμμετριες, 3) βοηθαει στην ταξινομηση ενοσ ακτινολογικου ευρηματος που εμφανιζεται σε μια μονο προβολη, και 4) στην διαφορικη διαγνωση πολλαπλων στρογγυλων και ομαλων ογκιδιων που δινουν διφορουμενες εικονες στην κλασικη και στην υπερηχογραφικη μαστογραφια.
# Στην μετεγχειρητικη διαγνωση χρησιμοποιειται για να διαπιστωθει αν ο καρκινος ειναι πολυεστιακος, πολυκεντρικος, αμφοτεροπλευρος, ποια ειναι η εκταση ενος πρωτοεμφανιζομενου DCIS σε βιοψια, αν υπαρχει υποτροπη μετα την μαστεκτομη, σε μαστο που εχει αναπλασθει ή υπαρχει ενθεμα σιλικονης

Υποδοριος μαστεκτομη με διατήρηση του δέρματος ή/και της θηλης

Υποδοριος μαστεκτομη με διατήρηση του δέρματος ή/και της θηλης
επεκτεινεται η ταση αρκετων χειρουργικων κεντρων να συνιστουν την υποδοριο μαστεκτομη αντι της ολικης, οταν αποφασιστει προφυλακτικη αμφτεροπλευρη εγχειρηση σε γυναικες με μεταλλαξεις BRCA. Η σημαντικη διαφορα της διατηρησης του συμπλεγματος θηλη-αλως προσθετει οφελος στο κοσμητικο αποτελεσμα, αλλα μειονεκτημα ογκολογικο που αφορα τον κινδυνο υποτροπης (παραμενει ως και 10% του αδενικου παρεγχυματος κατω απο την θηλη). Στις φωτογραφιες φαινεται το αποτελεσμα της υποδοριας μαστεκτομης μετα 3 μηνες, με την χρηση υπομυικων διατατηρων ιστων και αντικατασταση τους με ενθεματα σιλικονης σε δευτερο σταδιο. Η μαστεκτομη και η αναπλαση εγιναν απο την ιδια τομη στην υπομαστικη γραμμη.μπορεί όμως να αφαιρεθεί ο δίσκος της θηλης σε κεντρικούς όγκους και οι παρεμβάσεις να γίνουν απο το έλλειμα αυτό
Σε δεύτερο χρόνο θα χρειαστεί ανακατασκευή της θηλης με μόσχευμα , τοπικό κρημνο ή tattoo

Ανώδυνη χειρουργικη θεραπεία των αιμοροιδων

Ανώδυνη χειρουργικη θεραπεία των αιμοροιδων θεωρείται πλέον η κοπτοσυρραπτικη αιμοροιδοπηξια κατα Longo
Ένας κυκλικός αμαστομωτηρας αφαιρεί τον βλενογονικο δακτυλιο πάνω απο τις αιμοροιδες και τοποθετεί clips τιτανιου που σταματούν τα τροφοφόρα αγγεία
Αποτέλεσμα: οι αιμοροιδες ατροφουν και μικραινουν χωρίς να υπάρχει τραύμα στον πρωκτο
Μπορεί να υπάρχει αίσθηση πίεσης η´ τάσης τοπικά αλλά όχι πονος

Χημειοπροφυλαξη στον καρκίνο μαστου

Πρόσφατη έρευνα εδειξε ότι η εξεμεστανη (aromasin) είναι πολύ αποτελεσματική στην ελάττωση του καρκίνου του μαστου στις γυναίκες άνω των 60 ετών με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου
Το πλεονέκτημα είναι η αποφυγή ενδομητριου καρκίνου κατα την χημειοπροφυλαξη

Ογκοπλαστικη χειρουργικη του μαστου

Είναι οι τεχνικές ταυτόχρονης ανάπλασης μετά την ογκεκτομή (lumpectomy) ή την επέμβαση διατήρησης του μαστού, αντί μαστεκτομή;
Εάν ο χειρούργος προτείνει επέμβαση διατήρησης του μαστού και όχι μαστεκτομή, υπάρχουν επανορθωτικές επιλογές για τη βελτίωση της αισθητικού αποτελέσματος. Χειρουργική επέμβαση διατήρησης του μαστού συνήθως περιλαμβάνει την αφαίρεση τμήματος του μαστού όπου ο καρκίνος βρίσκεται, ακολουθούμενη από ακτινοθεραπεία. Η αφαίρεση των ιστών του μαστού μπορεί να αφήνει συχνά μια εσοχή ή παραμόρφωση στο στήθος. Η διαταραχή του σχήματος και μεγέθους του μαστού είναι εμφανής συνήθως μετά την ολοκλήρωση της ακτινοβολίας.
Για να αποφευχθεί αυτό, ο χειρουργός μπορεί να είναι σε θέση να αναδιατάξει το παρέγχυμα του μαστού κατά την στιγμή της ογκεκτομής. Αυτό μπορεί να σας αφήσει με έναν μικρότερο του μαστό ή με περαιτέρω ουλές. Οι διαδικασίες αυτές αναφέρονται ως ογκοπλαστική «oncoplastic» χειρουργική επέμβαση και είναι συνδυασμός τεχνικών της μειωτικης μαστοπλαστικης της ανορθωσης θηλιά και της μετάθεσης γειτονικών ιστών στην περιοχή του ελειμματος. Αν αυτό δεν αποτελεί επιλογή κατά το χρόνο της χειρουργικής επέμβασης του καρκίνου σας, η αποκατάσταση περιλαμβάνει σε απώτερο χρόνο την μεταφορά κρημνού πλατέως ραχιαίου, ή καλύτερα  μεταφορά διτιτραίνων κρημνού των θωρακοραχιαίων αγγείων (διατηρείται ακέραιος ο πλατύς ραχιαίος με συνέπεια μηδαμινή νοσηρότητα)

Αλλαγές του τρόπου ζωής που προφυλασουν απο τον καρκίνο του μαστου

Η επίδραση μιας αλλαγής δεν θα είναι τεράστια, αλλά ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα οφέλη από αυτές τις αλλαγές μπορεί να είναι αθροιστικά. Έτσι, όσες περισσότερες αλλαγές κάνετε, τόσο χαμηλότερος θα είναι ο κίνδυνος να εμφανίσετε καρκίνο στο μαστό. Πέρα από αυτό, πολλές από τις αλλαγές του τρόπου ζωής που συνιστώνται για την πρόληψη του καρκίνου στο μαστό έχουν το αθροιστικό όφελος της προστασίας από καρδιοπάθεια.

Προσέξτε τα κιλά σας
Αν θέλετε να προστατεύσετε το στήθος σας προσέξτε τα κιλά σας. Το να είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι μπορεί να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο για καρκίνο στο μαστό, ειδικά αν προσθέσετε τα παραπάνω κιλά μετά την εμμηνόπαυση. Έρευνες έδειξαν ότι γυναίκες που γίνονται παχύσαρκες μετά την εμμηνόπαυση αντιμετωπίζουν αύξηση 50% του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου.

Όσο μεγαλύτερη είναι η αύξηση του βάρους τόσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος. Πρόσφατη έρευνα ανακάλυψε ότι γυναίκες που αύξησαν το βάρος τους κατά 20 έως 29 κιλά είχαν 56% υψηλότερο κίνδυνο και όσες το αύξησαν κατά 40 έως 49 κιλά διπλασίαζαν τον δικό τους κίνδυνο.

Μπορεί να παίζει ρόλο και το σημείο που συσσωρεύονται τα επιπλέον κιλά. Έρευνες έδειξαν ότι γυναίκες που κερδίζουν βάρος στην περιοχή της μέσης έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό σε σχέση με γυναίκες που συσσωρεύουν πάχος στους γοφούς και τους μηρούς.

Ξεκινήστε άσκηση
Αρχίστε να ασκείστε. Έρευνες έδειξαν ότι γυναίκες που ασκούντα τακτικά και έντονα έχουν 20% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό, σε σύγκριση με αυτές που ασκούνται σπάνια. Να θυμάστε ότι η άσκηση πρέπει να είναι έντονη -η κηπουρική δεν αρκεί. Παρόλα αυτά, ειδικοί προειδοποιούν ότι δεν θα πρέπει να το παρακάνετε. Σιγουρευτείτε ότι οι παλμοί σας δεν αυξάνονται πολύ. Για να υπολογίσετε τον υψηλότερο υγιή παλμό, αφαιρέστε την ηλικία σας από το 220.

Aποφύγετε το αλκοόλ
Έρευνες έχουν δείξει ότι το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου στο μαστό. Όσο περισσότερο αλκοόλ καταναλώνετε, σε αριθμό ποτηριών και ετών, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος. Πρόσφατη έρευνα ανακάλυψε ότι ακόμα και η μέτρια κατανάλωση αυξάνει τα ποσοστά κατά 35%. Η μεγάλη κατανάλωση σχεδόν διπλασιάζει τον κίνδυνο. Μαζί με τη διακοπή του αλκοόλ ενδεχομένως μπορεί να θελήσετε να λάβετε συμπληρώματα φολικού οξέως. Ορισμένες έρευνες έχουν υποδείξει ότι τα συμπληρώματα μπορεί να μετριάσουν την επίδραση του αλκοόλ.

Aποφύγετε τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης
Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης έχει συσχετιστεί με αύξηση του κινδύνου για καρκίνο στο μαστό, παρόμοιο με τους κινδύνους που συνδέονται με την παχυσαρκία και τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Έρευνα ανακάλυψε ότι γυναίκες που ελάμβαναν συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστερόνης για 5 χρόνια εμφάνισαν αύξηση 28% του κινδύνου να παρουσιάσουν καρκίνο στο μαστό.

Αν είστε γυναίκα 60 ετών -κατά μέσον όρο- με όχι έντονο οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό τη συγκεκριμένη στιγμή της ζωής σας είναι περίπου 3 στις 1.000. Ο κίνδυνος αυξάνεται περίπου σε 3,8 φορές στις 1.000 αν λαμβάνετε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης.

Επειδή η αύξηση του κινδύνου είναι σχετικά μικρή, ειδικοί συχνά συνιστούν γυναίκες με έντονα συμπτώματα εμμηνόπαυσης να παίρνουν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης αν οι εξάψεις και άλλα συμπτώματα είναι σοβαρά και να την εγκαταλείπουν όταν υποχωρήσουν τα συμπτώματα. Ορισμένες πρόσφατες έρευνες έχουν υποδείξει ότι οι γυναίκες που λαμβάνουν μόνο οιστρογόνα δεν χρειάζεται να ανησυχούν για αυξημένο κίνδυνο καρκίνου στο μαστό. Η προγεστερόνη στη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης είναι αυτή που αυξάνει τον κίνδυνο. Γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε υστερεκτομή και δεν έχουν πια μήτρα δεν χρειάζεται να λαμβάνουν προγεστερόνη.

Προσθέστε σόγια στη διατροφή σας
Να τρώτε περισσότερες ασιατικές τροφές -ή τουλάχιστον προσθέστε σόγια στη διατροφή σας. Έρευνες έχουν δείξει ότι γυναίκες που προσθέτουν σόγια στη διατροφή τους έχουν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό. Πρόσφατη έρευνα σε περισσότερες από 73.000 Κινέζες που διήρκεσε περισσότερο από 7 χρόνια ανακάλυψε ότι γυναίκες με τα υψηλότερα επίπεδα κατανάλωσης σόγιας είχαν 60% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό σε σχέση με γυναίκες που κατανάλωναν λίγη σόγια.

Καταναλώνετε λαχανικά
Προσθέστε λαχανικά και φρούτα στη διατροφή σας. Πρόσφατη έρευνα ανακάλυψε ότι γυναίκες που είχαν διαγνωστεί ήδη και αντιμετωπιστεί για καρκίνο στο μαστό είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν άλλο όγκο αν κατανάλωναν περισσότερα φρούτα και λαχανικά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, που διήρκεσε 6 χρόνια, οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερες από 3.000 γυναίκες και εξέταζαν τακτικά το αίμα των γυναικών για τα επίπεδα καροτενοειδών, ουσιών που προέρχονται κυρίως από την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών.

Καταναλώστε πράσινο τσάι
Σχετικά με την επίδραση του τσαγιού και του καφέ στον καρκίνο του μαστού, υπάρχει μεικτή εικόνα στις έρευνες. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα, που εξέτασε περισσότερες από 2.000 Κινέζες, ανακάλυψε ότι ο κίνδυνος για καρκίνο στο μαστό μειώθηκε κατά 40% στις γυναίκες που κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες πράσινου τσαγιού. Άλλη έρευνα αποκάλυψε ότι ο καφές μπορεί ενδεχομένως να μειώσει τον κίνδυνο μιας γυναίκας πριν την εμμηνόπαυση κατά 40% αν καταναλώνει τέσσερα τουλάχιστον φλιτζάνια τσαγιού την ημέρα. Μέχρι τώρα κανείς δεν ανακάλυψε οφέλη από την κατανάλωση μαύρου τσαγιού.

Διακόψτε το τσιγάρο
Αν καπνίζετε, διακόψτε. Αν δεν καπνίζετε, να κρατηθείτε μακριά από το παθητικό κάπνισμα. Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες δεν είχαν ανακαλύψει σταθερή σχέση μεταξύ του καπνίσματος και του καρκίνου στο μαστό. Αλλά πρόσφατες έρευνες δείχνουν αύξηση 20% στον κίνδυνο καρκίνου στο μαστό μεταξύ των καπνιστριών. Και οι μη καπνίστριες που είχαν μακρόχρονη έκθεση στον καπνό -παθητικό κάπνισμα- μπορεί ενδεχομένως να παρουσιάσουν αύξηση σχεδόν 70%, σύμφωνα με έρευνα της Ένωσης για την Προστασία του Περιβάλλοντος, στην Καλιφόρνια.

υπερβολικη και επιπολαια η προβολη προσφατα απο τα μμε της σχεσης καρκινου -ενθεματων σιλικονης με αφορμη ειδικη αναφορα του αμερκανικου FDA

προκειται για ενα πολυ σπανιο ειδος λεμφωματος με πολυ καλη προγνωση που παρατηρηθηκε σε ορισμενες γυναικες 2-8 χρονια μετα την αυξηση στηθους. η πιθανοτητα να παρουσιαστει αυτη η επιπλοκη ειναι μικροτερη του 1/1000000
παραθετω σχετικο αρθρο με τις αληθεις πληροφοριες

 A rare type of lymphoma that forms around breast implants may be more common than recognized, but the disease does not require systemic treatment once the implants are removed, according to an expert consensus panel.

The slow-growing anaplastic large cell lymphoma (ALCL), an indolent form of non-Hodgkin's lymphoma, that is linked to breast implants has a better prognosis than systemic cases, Soeren Mattke, MD, DSc, of the RAND Corporation in Boston, and colleagues reported.

Taking out the implant and capsule of tissue around it would likely prevent recurrence without need for adjuvant radiation or chemotherapy, they recommended online in Plastic and Reconstructive Surgery.

An FDA warning was issued in January based on 34 case reports of ALCL in women with breast implants, which the agency had received since 1997. Further controversy erupted last month when the watchdog group Public Citizen notified the FDA that plastic surgery groups appeared to be advising members to downplay the risk.

The FDA urged caution in interpreting the risk, calling for a breast implant registry to monitor the situation. However, the FDA did not recommend routine removal of implants in women without symptoms or suspicious abnormalities.

Mattke's group recently reported a review of non-Hodgkin's lymphoma in women with implants, with cases most being ALCL and typically involving a seroma in the fibrous capsule around the implant.

Because so much of the information in the literature is incomplete, Mattke and colleagues convened a group of 10 experts in medical oncology, hematopathology, immunology, biomaterials, and cancer epidemiology to read the literature review, and list their level of agreement with 65 statements. The authors then combined the literature review and the consensus panel results in the current report.

One concern voiced by the experts was that ALCL around breast implants was "most likely under-identified and under-reported" since it was only classified as a distinct disease in 1994. Historically, fluid aspirated from some unexplained or recurrent seromas was discarded instead of being sent for cytology, they wrote.

This expert group strongly agreed that there was a link between breast implants and developing ALCL -- though not non-Hodgkin's lymphoma overall -- and that cases in women with implants should be attributed to the implant.

But the group wasn't sure that causality has yet been proven.

Risk factors for ALCL in association with breast implants weren't clear either.

Clinical steps garnered more certainty, with recommendation for aspiration and cytologic examination of first occurrence and especially recurrent cases of seroma around a breast implant put in place more than six months prior.

Once diagnosed, full evaluation to rule out systemic disease was strongly advocated.

The group recommended that the implant and capsule of the affected breast should always be removed, though what to do with the contralateral breast and whether immediate reimplantation in the affected breast would impact risk of progression were less clear.

"Although many women received radiation and/or chemotherapy after implant removal and capsulectomy for breast-confined ALCL, more recent reports suggest survival may be equivalent with only implant and implant capsule removal," Mattke's group wrote in the paper.

"However, this treatment question will need to be addressed with clinical registries and/or trials," they added.

The researchers cautioned that the expert panel may have expressed their own preconceptions, or relied on input from other experts, given the lack of direct evidence on many of the issues surrounding ALCL.

Moreover, plastic surgeons and implant manufacturers were present at the panel meeting and provided information when relevant. This "may have potentially influenced the panelists' final ratings," Mattke's group cautioned.

The group acknowledged other limitations including a lack of grading of evidence, as would have been done for a clinical guidelines panel, and the absence of representation of all hypotheses among the questions put before the expert panel.

The study was supported by the Plastic Surgery Educational Foundation and the Aesthetic Surgery Education and Research Foundation through unrestricted grants from Allergan, Mentor Worldwide, and Sientra.

Mattke reported having no conflicts of interest to disclose.

Primary source: Plastic and Reconstructive Surgery Source reference: Kim B, et al "Anaplastic large cell lymphoma and breast implants: Results from a structured expert consultation process" Plast Reconstr Surg 2011; DOI: 10.1097/PRS.0b013e31821f9f23.

ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΦΩΣΦΩΝΙΚΩΝ (ΖΟΜΕΤΑ) ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Τα διφωσφονικα ειναι φαρμακα που αναστελλουν την οστεοκλαστικη δραστηριοτητα στον σκελετο δηλαδη την οστεολυτικη απορροφηση οστικου ιστου. Κατα συνεπεια βελτιωνουν την οστικη πυκνοτητα και καθυστερουν την οστεοπορωση και τις επιπλοκες της πχ. καταγματα, πονοι, αλλοιωσεις στην σποδυλικη στηλη και συμπιεση του νωτιαιου μυελου.
Εκτος απο την θεραπεια της οστεοπορωσης, του μυελωματος και της υπερασβεστιαιμιας ειναι πολυτιμα φαρμακα εναντιον των σκελετικων μεταστασεων σε γυναικες που πασχουν απο καρκινο του μαστου. Τα πιο γνωστα καi αποτελεσματικα για την αντιμετωπιση του μεταστατικου καρκινου στα οστα ειναι η παμιδρονατη, η ιμπανδρονατη και το ζολενδρονικο (ΖΟΜΕΤΑ). Χορηγουνται ενδοφλεβια, βραδεως και με προσοχη για πιθανες παρενεργειες (οστεονεκρωση, νεφρικη ανεπαρκεια), καθε 3-4 εβδομαδες συγχρονως με την υπολοιπη χημειο/ακτινο-θεραπεια.
Υπαρχουν ενδειξεις οτι εχουν και αντιαγγειογενετικη/αντινεοπλασματικη δραση, εμποδιζοντας την εγκατασταση και την αναπτυξη των καρκινικων κυτταρων στα οστα. Γι'αυτο διεξαγονται πολυκεντρικες κλινικες ερευνες ωστε να διαπιστωθει αν ελαττωνουν την πιθανοτητα εμφανισης οστικης μεταστασης μετα την εγχειρηση και την συμπληρωματικη χημειοθεραπεια, οπως φανηκε απο μεμονωμενες μελετες (μειωση οστικων μεταστασεων κατα 20%).
Επισης, ερευναται και η προφυλακτικη επιδραση τους στην οστικη υγεια και ακεραιοτητα στις προεμμηνοπαυσιακες γυναικες που λαμβανουν ισχυρη εδοκρινικη θεραπεια μετα την αφαιρεση του ογκου. Οι αναστολεις της αρωματασης και τα LHRH-αναλογα, που δινονται στις γυναικες αυτες για 2-3 εως 5 χρονια, ''στεγνωνουν'' κυριολεκτικα τον οργανισμο απο τα οιστρογονα και οδηγουν σε μια προωρη ''φαρμακευτικη'' εμμηνοπαυση, με οστεοπορωτικα συμπτωματα και επιπλοκες (καταγματα). Οι γυναικες που ελαβαν διφωσφονικα ενδοφλεβια ανα 6 μηνες ή τα πηραν σε χαπια ημερησιως, ειχαν λιγοτερα τετοιες αντιοιστρογονικες παρενεργειες (μειωση κατα 40%) και πιθανως μικροτερο κινδυνο να αναπτυξουν οστικες μεταστασεις στο μελλον. Βεβαια, μεχρι να ολοκληρωθουν οι πολυκεντρικες προοπτικες τυχαιοποιημενες μελετες, η χρηση τους θεωρειται οτι ειναι σε ερευνητικο σταδιο, παρα τα αρχικα θετικα και ωφελιμα μεχρι σημερα αποτελεσματα.

Ειδη Αναισθησιας

Υπάρχει η τοπική αναισθησία που γίνεται από το χειρουργό και μια σειρά τεχνικών αναισθησίας που γίνονται από τον Αναισθησιολόγο που χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:

Ι. Περιοχική αναισθησία: ραχιαία αναισθησία, επισκληρίδιος αναισθησία, διάφορα Blocks νεύρων.

ΙΙ. Ενδοφλέβια αναισθησία: Ξεκινάει από απλή μέθη (Νευρολήπτοαναλγησία) όπου ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του αλλά ανέχεται ευχάριστα την επέμβαση και φθάνει ανάλογα με το βάθος της αναισθησίας και τις απαιτήσεις του χειρουργείου στην κανονική γενική αναισθησία όπου ο ασθενής βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους ύπνου – Μυοχάλασης και αναλγησίας. Έτσι ανάλογα με το βάθος της αναισθησίας έχουμε την Ελαφρά Μέθη – Κανονική Μέθη – Νευροληπτοαναλγησία – Βαθύ sedation (υπνοχάλαση) Γενική αναισθησία.
Μέθοδοι αναισθησίας για τις επεμβάσεις της χειρουργικής
Η αναισθησία που θα εφαρμοστεί σε μια επέμβαση έχει σαν γνώμονα πρωταρχικά την ΑΣΦΑΛΕΙΑ του ασθενούς, εν συνεχεία την βαρύτητα και την διάρκεια της επεμβάσεως και τέλος την παραμονή ή όχι του ασθενούς στο νοσοκομείο μετά την εγχείριση.

Ι. Στις Ελαφριές επεμβάσεις μικρής διάρκειας (Βιοψια λεμφαδενων) ο ασθενής δεν κάνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο αλλά σαν εξωτερικός ασθενής αντιμετωπίζεται με τοπική αναισθησία και ελαφρά μέθη ( υπνοχάλαση) έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να συμμετέχει και να κρίνει το αποτέλεσμα της επέμβασης. Μετά το τέλος της επέμβασης σε 5 min είναι σε θέση να φύγει από το νοσοκομείο και να συνεχίσει τις δραστηριότητες του. Για να το πετύχουμε αυτό χρησιμοποιούμε ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στην παγκόσμια βιβλιογραφία και φαρμακολογία. Έτσι ο χειρουργός για την τοπική αναισθησία χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό τοπικών αναισθητικών βραχείας και μακράς διάρκειας ταυτόχρονα ώστε να έχουμε ταχεία έναρξη της αναλγησίας και παρατεταμένη μετεγχειρητική αναλγησία. Ο αναισθησιολόγος χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό φαρμάκων κυρίως την Μιδαζόλαμη σε bolus έγχυση και την συνεχή χορήγηση με αντλία ενός πολυσύγχρονου αναλγητικού (Remifentanyl) ενώ συγχρόνως χορηγεί από τον ορό μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά για την μετεγχειρητική αναλγησία. Έτσι ο ασθενής που υποβάλλεται σε τέτοιου είδους επεμβάσεις έχει τα εξής πλεονεκτήματα :
Δεν θυμάται μετά το χειρουργείο σχεδόν τίποτα (αποφυγή της δυσάρεστης εμπειρίας του χειρουργείου) και αν θυμάται κάτι η εμπειρία είναι ευχάριστη.
Δεν πονάει καθόλου κατά την διάρκεια του χειρουργείου.
Βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους χαλάρωσης και απαγκίστρωσης από το περιβάλλον (έλλειψη stress).Ανά πάσα στιγμή μπορεί να επανακτήσει τις αισθήσεις του και να εκφέρει γνώμη για το αποτέλεσμα της επέμβασης.
Σε 5 min μετά το τέλος της επέμβασης αναχωρεί από το νοσοκομείο χωρίς να έχει θόλωση της διάνοιας και βάρος στο κεφάλι. (είναι περιπατητικός και σε πλήρη διαύγεια).
Δεν έχει μετεγχειρητικό εμετό.
Δεν πονάει μετεγχειρητικά.
Είναι πλήρως ασφαλής (Διεγχειρητικά και Μετεγχειρητικά).
ΙΙ. Η δεύτερη κατηγορία επεμβάσεων ειναι (βουβωνοκηλη, βιοψια ογκιδιων,αιμορροιδοπηξια)μεσαίας διάρκειας και βαρύτητας Οι επεμβάσεις αυτές μπορεί να πραγματοποιηθούν με δύο τρόπους: ή με τοπική αναισθησία και βαθύ sedation (υπνοχάλαση) ή με ελαφρά γενική αναισθησία. Για το ποια μέθοδο θα επιλέξουμε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως είναι η επιθυμία του ασθενούς, γενική κατάσταση του ασθενούς, ιδιαιτερότητες της επέμβασης. Σαν γνώμονα για την επιλογή της μεθόδου λαμβάνουμε υπ όψιν πρωτίστως την ΑΣΦΑΛΕΙΑ του ασθενούς. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως (και με την μια και με την άλλη μέθοδο) ο ασθενής είναι σε θέση να φύγει από το νοσοκομείο την ίδια μέρα της εγχείρησης. Εκείνο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι ο ασθενής δεν ταλαιπωρείται και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει η ζωή του, ο δε μετεγχειρητικός πόνος και εμετός με την χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής έχει μηδενισθεί..

ΙΙΙ. Η Τρίτη κατηγορία επεμβάσεων (μαστεκτομη, αύξηση μαστων, χολοκυστεκτομη) για τις οποίες η χορήγηση γενικής αναισθησίας και η παραμονή ενός 24ώρου στο νοσοκομείο θεωρούνται απαραίτητα για την ασφάλεια του ασθενούς και το άριστο αποτέλεσμα της επέμβασης. Και στις περιπτώσεις αυτές όμως η χρήση σύγχρονων τεχνικών αναισθησίας (π.χ Λαρυγγική μάσκα αντί για τραχειοσωλήνα) και σύγχρονων αναισθητικών φαρμάκων μας εξασφαλίζει τα εξής:
Πλήρη αμνησία του ασθενούς (δεν θυμάται τίποτα)..
100% Ασφάλεια (πλήρες διεγχειρητικό monitoring) όλων των ζωτικών λειτουργιών.
Δυνατότητα στο χειρουργό να πετύχει το καλύτερο χειρουργικό αποτέλεσμα.
Έλλειψη μετεγχειρητικού πόνου και εμετού.
Λήψη τροφών τις απογευματινές ώρες της εγχείρησης.
Κινητοποίηση την ίδια μέρα.
Εξοδο από το νοσοκομείο την επόμενη το πρωί.
Πρέπει να λάβει κανείς υπ όψιν του την ασφάλεια του ασθενούς και την καλή έκβαση της επέμβασης και θα πρέπει να πείσει τον ασθενή ότι ορισμένες επεμβάσεις είναι προτιμότερο να γίνουν με γενική αναισθησία. Το να κάνεις μια βαριά επέμβαση διάρκειας τριών ωρών (π.χ κοιλιοπλαστική) με μέθη και τοπική θεωρούμε ότι α) θέτεις σε κίνδυνο της ζωή του ασθενούς και β) το αισθητικό αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι το αναμενόμενο. Γ) Αν ο ασθενής βγει από το νοσοκομείο αμέσως μετά την εγχείρηση ο κίνδυνος επιπλοκών (αιμορραγία εμετοί – λιποθυμία|) είναι μεγάλος.

Γιατί φοβάται ο κόσμος την αναισθησία πιο πολύ από ότι την εγχείρηση?

Τον χειρουργό τον γνωρίζουν, έχουν έλθει σε επαφή μαζί του πριν από το χειρουργείο ενώ η επαφή με τον αναισθησιολόγο γίνεται την μέρα της εγχείρησης
Ο άγνωστος κόσμος της αναισθησίας.
Λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης διότι γνωρίζουν ότι για ένα χρονικό διάστημα θα έχουν απώλεια των αισθήσεων και της επαφής με το περιβάλλον και θα εξαρτώνται από κάποιο άλλο άτομο που δεν γνωρίζουν (τον αναισθησιολόγο).
Πολλοί έχουν άσχημες εμπειρίες από προηγηθείσες αναισθησίες.
Η μεγάλη προβολή τα τελευταία χρόνια απο τα ΜΜΕ δυσάρεστων ιατρικών συμβάντων κατά την αναισθησία.
Γιατί δεν πρέπει να φοβάται ο κόσμος? Τι είναι ασφαλές και τι όχι?

Σήμερα με τα μέσα που διαθέτουμε και την εξέλιξη της αναισθησιολογίας, της φαρμακολογίας και του Monitoring, για ένα υγιές άτομο που έρχεται να υποβληθεί σε μια πλαστική επέμβαση ο κίνδυνος να συμβεί οτιδήποτε είναι μηδαμινή. Για να συμβεί κάτι κακό στον ασθενή πρέπει ο αναισθησιολόγος όχι μόνο να κάνει ορισμένες παραλείψεις και λάθη, αλλά πρέπει να κάνει επανειλημμένες προσπάθειες για το κακό. Αυτό συμβαίνει διότι έχουν εξελιχθεί πολύ προς το ασφαλέστερο τα φάρμακα και οι τεχνικές της αναισθησίας καθώς και η διεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς. Κατά την διάρκεια της αναισθησίας έχουμε συνεχή παρακολούθηση όλων των ζωτικών λειτουργικών (καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία, οξυγόνωση εγκεφάλου, μυοχάλαση κλπ.). Έχουμε συνεχή καταγραφή περισσοτέρων από 20 παραμέτρων λειτουργίας του οργανισμού. Ετσι οποιαδήποτε μεταβολή γίνεται αμέσως αντιληπτή εν τη γενέση της και αποκαθίσταται.

Ενθεματα συνεκτικης σιλικονης. Trend or recommend?

Αυτό που διακρίνει τα Cohesive είναι ότι αποτελούνται από συμπαγή σιλικόνη ενώ παράλληλα είναι μαλακά. Εάν ένα Cohesive ένθεμα το κόψουμε με ένα ψαλίδι ή ένα νυστέρι τότε θα δούμε ότι δεν χύνεται αλλά συνεχίζει να διατηρεί το σχήμα του. Η λέξη Cohesive σημαίνει σταθερό, αυτό δηλαδή που διατηρεί το σχήμα του μέσα στο στήθος της γυναίκας και επιπλέον δεν διπλώνουν ενώ η διάρκεια τους είναι μεγάλη.
Πλεονεκτήματα των Cohesive Gel ενθεμάτων
Η εμπειρία μας είναι από το 2003 και μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι από την εικόνα του στήθους αλλά και την πορεία των στο να διατηρούν το αποτέλεσμα αλλά και το σχήμα του νέου στήθους στην αυξητική των μαστών.
Σχήμα – Διατηρούν το σχήμα του νέου μαστού στην αυξητική στήθους.
Πτυχές - Δίπλωμα. Το περιεχόμενο είναι συμπαγές όπως είπαμε και δεν μετακινείται από την μια περιοχή στην άλλη μέσα στο ένθεμα οπότε δεν φαίνεται να συμβαίνουν πτυχές του ενθέματος.
Διαφυγή σιλικόνης Δεν συμβαίνει μια και μιλάμε για συμπαγή σιλικόνη που ακόμη και εάν κοπεί με ψαλίδι μένει εκεί που είναι και διατηρεί το σχήμα. Οι μελέτες δείχνουν ότι αντέχουν 150 kg βάρους. Η έλλειψη διαφυγής είναι πολύ σημαντικό για τον θηλασμό μια και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Σχηματισμός κάψας  Φαίνεται ότι τα τραχείας επιφανείας ενθέματα Cohesive που έχουν τοποθετηθεί με την ατραυματική τεχνική μας έχουν ελάχιστη πιθανότητα για σχηματισμό κάψας.

Aυξηση μαστων .Πότε;;;

 Η επέμβαση της αύξησης του μαστού απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στη διάρκεια της δεκαετίας του 80 .Πράγματι ο αριθμός των γυναικών που υπέστησαν αύξηση μαστού ανήλθε στις 90.000 το 1990 στις Η.Π.Α, και έκτοτε ο αριθμός αυξάνει κατά 30%-40% κάθε χρόνο . Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα , όπου ο  Η επέμβαση της αύξησης του μαστού απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στη διάρκεια της δεκαετίας του 80 .Πράγματι ο αριθμός των γυναικών που υπέστησαν αύξηση μαστού ανήλθε στις 90.000 το 1990 στις Η.Π.Α, και έκτοτε ο αριθμός αυξάνει κατά 30%-40% κάθε χρόνο . Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα , όπου ο αριθμός των γυναικών που προσέρχονται στους πλαστικούς χειρουργούς για αύξηση μαστών αυξάνεται κάθε χρόνο.
Πότε μια γυναίκα είναι υποψήφια για την επέμβαση
 Η πρώτη ένδειξη για την επέμβαση της αύξησης του μαστού είναι ο μικρός μαστός (ανεπαρκής όγκος μαστού) . Αυτή η υποπλασία,όπως λέγεται, μπορεί να είναι είτε το αποτέλεσμα μιας ελλειπούς ανάπτυξης είτε να είναι το αποτέλεσμα μιας εκφυλιστικής διαδικασίας. Η τελευταία εμφανίζεται σαν πτώση του μαστού ή ψευδοπτώση (άδειος η ξεφούσκωτος μαστός). Η αύξηση του μαστού με το κατάλληλο μεγέθους ένθεμα διορθώνει τη πλειονότητα των περιπτώσεων, εκτός και αν υπάρχει μεγάλου βαθμού πτώση (2ου-3ου βαθμού) οπότε ίσως απαιτηθεί και ανόρθωση του μαστού μαζί με την αύξηση, για να φθάσουμε σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Η δεύτερη ένδειξη για την επέμβαση αποτελεί συνέχεια της πρώτης μια και αφορά τη ψυχολογία μιας νεαρής κοπέλας η μιας μεγαλύτερης σε ηλικία γυναίκας με μικρό και υποπλαστικό μαστό. Γυναίκες που θέλουν να κάνουν αύξηση των μαστών τους νιώθουν οτι το στήθος τους είναι λίγο και έχουν αμφιβολίες για τη θηλυκότητα τους. Αυτό τις οδηγεί πολλές φορές σε έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης . Κάποιες επίσης νιώθουν οτι αυτή η διαταραχή να αποτελεί εμπόδιο στην ερωτική τους ζωή. Είναι εντυπωσιακό πως αλλάζει μετα την εγχείρηση η όλη συμπεριφορά τους και οι σχέσεις με το περιβάλλον η το σύντροφο τους

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ
Δυστυχως ο ΚΜ εμφανιζεται πολυ σπανια και στους ανδρες, ξεκινοντας απο υπολειματα αδενικου ιστου. Μετα την εφηβεια, τα λιγοστα και ατροφικα λοβια του μαστικου αδενα του αγοριου εκφυλιζονται, αλλα παραμενουν τμηματα των εκφορητικων πορων τα οποια σπανιοτατα ευτυχως και υπο συνοδευτικες παθολογικες και ''οιστρογονικες'' καταστασεις μπορει να αποτελεσουν εστιες καρκινογενεσης.
* περιπου 1300 περιπτωσεις ανδρικου ΚΜ ανακαλυπτονται στις ΗΠΑ ετησιως, οι Αφροαμερικανοι ειναι πιο συχνα ΄΄ατυχοι΄'' συγκριτικα με τους λευκους με μεσο ορο ηλικιας εμφανισης τα 65 ετη.
* Αποτελει το 0,7% ολων των περιπτωσεων καρκινου μαστου. Περιεργως, ο ανδρικος ΚΜ αντιστοιχει στο 3-10% ολων των ΚΜ στους πληθυσμους που κατοικουν σε ορισμενες περιοχες νοτια της ερημου Σαχαρας στην Αφρικη
* Στους προδιαθεσικους παραγοντες αναφερονται η κρυψορχια, η συγγενης βουβωνοκηλη, η κιρρωση του ηπατος, τα υψηλα επιπεδα οιστρογονων, η γυνικομαστια, το συνδρομο Κlinefelter (χρωμοσωμικη ανωμαλια ΧΧΥ), η εργασια σε ηλεκτροφορα δικτυα(?)
* Ο ανδρικος ΚΜ παρουσιαζεται πιο συχνα αριστερα, σε μεγαλυτερη ηλικια και σε πιο προχωρημενο σταδιο απο οτι στις γυναικες. 90% ψηλαφαται ανωδυνη μαζα, 20% υπαρχουν μεταβολες στην θηλη, 14% εχουν εκκριμα απο την θηλη, 4% αισθανονται πονο και 3% εχουν εκδηλη μεταστατικη νοσο. Σκληροτητα, ασυμμετρια, εξελκωση καθηλωση των ιστων πρεπει να υποκινουν την υποψια για ΚΜ.
* Η διαγνωση γινεται κλασικα με μαστογραφια, υπερηχογραφια και κυτταρολογικη-ιστολογικη εξεταση.
* 5-10% ειναι μη-διηθητικο καρκινωμα των πορων
90% ειναι διηθητικο αδενοκαρκινωμα που ξεκινα απο τους εκφορητικους γαλακτοφορους πορους, αφου συνηθως λειπουν τα κυτταρα των τελικων αδενικων λοβιων.80% εχουν οιστρογονικους υποδοχεις και 50% ανδρογονικους υποδοχεις, κατι που εχει σημασια για την μετεγχειρητικη ενδικρινικη θεραπεια.
* Η χειρουργικη θεραπεια πρεπει να ειναι πιο ριζικη και εκτεταμενη συγκριτικα με τισ γυναικες στις οποιες πολλες φορες ειναι αρκετη η περιορισμενη εκτομη του ογκου. Η καλυτερη εγχειρηση εναι η ολικη μαστεκτομη με αφαιρεση των μασχαλιαιων λεμφαδενων.
* Η χημειοθεραπεια και η ακτινοθεραπεια εφαρμοζονται οπως και στις γυναικες. Πιθανως να χρειαζεται ορχεκτομη σε ηλικιωμενους ασθενεις με θετικους ανδρογονικους υποδοχεις. Ενδοκρινικος χειρισμος γινεται με ταμοξιφενη ενω οι αναστολεις αρωματασης δεν εχουν θεση στην θεραπεια.
* Ασθενεις με ογκο 2cm και χωρις μετασταση εχουν διπλασια πιθανοτητα για υποτροπη της νοσου συγκριτικα με τις αντιστοιχες γυναικες. Γενικα, η προγνωση των ανδρων με ΚΜ ειναι κατα 10-20% χειροτερη λογω ισως της καθυστερημενης διαγνωσης και τησ επιθετικοτητας του ογκου.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ THN ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟY
# 15% των ασθενων εχουν ενα τουλαχιστον συγγενη πρωτου βαθμου (δηλαδη μητερα, αδελφη, κορη) με ΚΜ στην οικογενεια τους.
# Αν υπαρχει ιστορικο Κ\Μ στην μητερα, αδελφη, κορη μιας γυναικας, διπλασιαζεται ο κινδυνος να εμφανιστει ο ΚΜ στην γυναικα αυτη.
# Αν δυο συγγενεις 1ου βαθμου εχουν ΚΜ, η πιθανοτητα να εμφανιστει η νόσος στην ιδια οικογενεια ειναι 25%-36% ή αλλιως αυξανεται 4-6 φορες και φθανει το 50%, αν μια απο τις δυο αρρωστες ειχε αμφοτεροπλευρη νοσο σε ηλικια <45 ετη. ΣΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ που προκαλείται απο σποραδικές μεταλλάξεις ογκογονιδιων σ Ο ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΘΕΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΕΝΤΡΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΣΩΜΙΚΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΤΥΠΟ, ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ BRCA1 ΚΑΙ BRCA2. # κατα 50% ο ΚλΚΜ προερχεται απο την οικογενεια του πατερα # ειναι συνηθως αμφοτεροπλευρος και παρουσιαζεται σε ηλικιες <45 ετη # τα γονιδια BRCA ειναι ογκοκατασταλτικα, εκφραζουν πρωτεινες που συμμετεχουν στην επιδιορθωση του αλλοιωμενου DNA, συνεπως μεταλλαξεις (ως 2000 καταγραμμενες) των γονιδιων αυτων οδηγουν σε αυξημενη πιθανοτητα εκδηλωσης καρκινου του μαστου και των ωοθηκων. # Η πιθανοτητα εμφανισης ΚΜ στην διαρκεια ζωης ενος ατομου με μεταλλαξη (=θετικο) BRCΑ1 ειναι 50-80% και με θετικο BRCA2 ειναι 40-70%. Στο μισο αυτων των ποσοστων ειναι οι πιθανοτητες εκδηλωσης καρκινου ωοθηκων(40% για θετικο BRCA1 και 20% για θετικο BRCA2. # Για να χαρακτηρισουμε εναν ΚΜ ως κληρονομικο πρεπει στην ληψη του οικογενειακου ιστορικου να περιλαμβανονται οι ακολουθες πληροφοριες: 1) Ηλικια εμφανισης Του ΚΜ (<45 ετη, η μικρη ηλικια εμφανισης ειναι πιο σημαντικη απο τον αριθμο των αρρωστων στην οικογενεια) 2) Ο αριθμος των νοσουντων μελων στην οικογενεια (>2, με συμετοχη προγενεστερων γενεων)
3) Ιστορικο ΚΜ στην οικογενεια το πατερα
4) Ιστορικο καρκινου των ωοθηκων
5) Θετικο BRCA τεστ στα μελη δυο διαδοχικων οικογενειων

Eνθεματα σιλικονης για μια ζωή;;;!!!!

Αυτό εγγυάται τουλάχιστον η βρετανική εταιρεία NAGOR με τα νέα προϊόντα IMPLEO
Με ενισχυμένο περίβλημα 5 στιβαδων και πιο συμπαγές μεν μαλακό κι ελαστικό δε περιεχόμενο από συνεκτικη σιλικονη προσδίδει σχήμα και αίσθηση εξαιρετικά ικανοποιητική
Κυριότερο πλεονέκτημα η απουσία καψας γύρω απο το ενθεμα στην οποία οφείλονται και οι δυσμορφιες
Απο την προσωπική μου εμπειρία όλα αυτά είναι αληθή και το συνιστώ ως την πρώτη εναλλακτική πρόταση για αύξηση. Το μοναδικό σχετικά και δυνητικά μειονεκτημα είναι η μαγαλυτερη τομή στο δέρμα που απαιτείται για την εισαγωγή του εφόσον θελουμε αρκετό όγκο (πάνω απο 300cc)
Με την σωστή διαχείριση μετεγχειρητικα της ουλης και ίσως την αφαίρεση της ή αλλά "τρικ" το προβληματακι αυτό εξαλειφεται
Πιστεύω ότι οι προδιαγραφές του θα το εισάγουν και στην ανάπλαση μετά μαστεκτομη

Χρονιος βουβωνικος πόνος στους αθλητές

Ή αλλιώς χρόνια ηβαλγια ή "κηλη των αθλητών"
Αναλυω την φυσιοπαθολογια και προτείνω ως θεραπεία την λαπαροσκοπικη τοποθέτηση πλέγματος
Το πλήρες άρθρο μου όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Ιατρικού Συλλόγου Θες/νίκης βρίσκεται στο http://www.isth.gr/images/uploads/vouvonikos_ponos.pdf

ΠΕΝΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΛΑΤΤΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Προσφατες επιδημιολογικες ερευνες κατεδειξαν οτι μπορειτε να μειώσετε τις πιθανότητες να προσβληθείτε από αυτή την ασθένεια αν ενσωματωσετε στην καθημερινοτητα σας ΠΕΝΤΕ έξυπνες και απλούστατες επιλογές τρόπου ζωής.
1) Να κινείστε συνεχώς. Η άσκηση ρίχνει τα επίπεδα των οιστρογόνων, τα οποία ευθύνονται για τον καρκίνο του στήθους. Καλύτερα είναι να αθλείστε δυναμικά για 45 έως 60 λεπτά τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, αλλά και η ήρεμη κίνηση (30 λεπτά, για 5 μέρες την εβδομάδα) μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
2) Αδυνατίστε και παραμείνετε αδύνατες. Παρόλο που οι υπέρβαρες γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση έχουν διπλάσια ποσοστά επικινδυνότητας για καρκίνο του στήθους, σε σύγκριση με γυναίκες φυσιολογικού βάρους, το να πάρεις κιλά, ακόμα και αν είσαι αδύνατη, αυξάνει τον κίνδυνο. Μάλιστα, ακόμα και 10 κιλά παραπάνω στις ενήλικες γυναίκες αποτελεί ρίσκο. Πάρτε τα μέτρα σας για να αποφύγετε τη συσσώρευση περιττών κιλών.
3) Να περιλαμβανετε τροφες πλουσιες σε βιταμίνη D στο διαιτολογιο σας. Όλο και περισσότερες έρευνες αποδεικνύουν τις αντι-καρκινικές ιδιότητες αυτής της βιταμίνης. Η τελευταία έρευνα της Αμερικανικής Οργάνωσης Κλινικών Ογκολόγων αποδεικνύει ότι οι γυναίκες με έλλειψη βιταμίνης D έχουν 94% περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από την ασθένεια, σε σύγκριση με γυναίκες με επαρκείς ποσότητες στον οργανισμό τους. Οι ειδικοί συνιστούν συμπληρώματα που περιέχουν 800 με 1000 IU ημερησίως.
4) Καταναλώνεται μικρές ποσότητες αλκοόλ. Τα νέα στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Καρκίνου δείχνουν ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν δύο με τρία ποτά ημερησίως αυξάνουν τον κίνδυνο προσβολής από τον πιο κοινό καρκίνο στήθους κατά 32% και αυτές που καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες κατά 51%. Να ένας καλός λόγος να σκεφθείτε μακροπρόθεσμα και να μην κατεβάσετε το δεύτερο ποτό (για να μην αναφέρουμε και τις θερμίδες που γλιτώνετε).
5) Μην εφαρμοζετε υπερβολικα και αγχωτικα την αυτό-εξέταση, αλλά να έχετε επίγνωση της αδρης καταστασης του στηθους σας. Μετά από τόσα χρόνια που ακούμε για την αυτό-εξέταση σε μηνιαία βάση, θα εκπλαγείτε από τα νέα δεδομένα που λένε ότι είναι προαιρετική, οπως εχω σχολασει στην συζητηση για την πρωιμη διαγνωση. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι δεν σώζει ζωές. Οι γιατροί δεν την απορρίπτουν εντελώς, καθώς περίπου το 15% των περιπτώσεων εντοπίζεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Συνιστούν όμως να γνωρίσετε το σώμα σας και το στήθος σας και να ειδοποιείτε το γιατρό σας όταν εντοπίζετε κάτι το ασυνήθιστο.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΗΣH
το προβλημα της συνυπαρξης καρκινου του μαστου (1 περιστατικο στις 4000 κυησεις) και εγκυμοσυνης δυσχεραινει τισ θεραπευτικες επιλογες. Επισημαινω οτι
1) ο ογκος ανακαλυπτεται συνηθως σε προχωρημενο σταδιο λογω της πυκνοτητας των μαστων και της δυσκολιας να ερμηνευθει με ακριβεια η μαστογραφια
2) συνυπαρχουν λεμφαδενικες μεταστασεις στις περισσοτερες γυναικες (70-80%)
3 )ο καρκινος ειναι πιο επιθετικος (πορογενης διηθητικος, χαμηλης διαφοροποιησης) με αρνητικους οιστρογονικους υποδοχεις
Κατα συνεπεια, επιβαλλεται αμεσα η χημειοθεραπεια μετα το 1ο τριμηνο...Απο καποιες λιγες μελετες σε μεγαλα κεντρα (σειρες ασθενων 30-70), διαπιστωθηκε οτι το σχημα ανθρακυκλινες με φθοριοουρακιλη-κυκλοφωσφαμιδη ηταν ασφαλες, με 13% διαμαρτιες και μερικα ελλιποβαρη νεογνα. Απαγορευεται η χορηγηση ταμοξιφενης λογω τοξικοτητας στο εμβρυο. Προφανως το Ερσεπτιν με την στοχευμενη αντινεοπλασματικη δραση του, δεν επηρεαζει το εμβρυο βραχυπροθεσμα και ισως ειναι μια πολυ καλη λυση, οταν πρεπει να σωθει η μητερα...Ομως οι μακροπροθεσμες επιπτωσεις στο παιδι δεν ειναι γνωστες... Αξιοσημειωτο ειναι οτι η θεραπευτικη αμβλωση δεν φανηκε να ωφελει την συνολικη επιβιωση.

Panagiotis Peitsidis γυναικολογος σχολιάζει:
Yparxoune kapoies liges meletes sto pubmed opou anaferoune gia memonomena peristatika xorigisis Trastuzumab (Herceptin) kata tin diarkeia tis kyisis opou exoune paratirithei kapoies parenergeies IUGR (intrauterine growth retardation), oligoamnio eos kai apolyti meiosi tou amniakou ygrou anydramnio - to opoio ofeiletai se katastoli tis nefrikis leitourgias tou emvryou. Ta deigmata einai liga kai apaitountai perissoteres meletes.
Episis o Mir etl al anaferoune oti oi Taxanes (taxol) kai Vinorelbine dynatai na xorigithoune meta to 2 eos 3 trimino tis egkymosinis parola afta yparxoune kapoioi kindynoi toxikotitas (Allergia - Taxol).

Η ΥΠΕΡΘΕΡΜΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Επειδη ακουγεται τελευταια αρκετα η υπερθερμικη χημειοθεραπεια ως μεθοδος καταπολεμησης του μεταστατικου καρκινου (και του μαστου), θελω να διευκρινισω τα ακολουθα
Πολλα χρονια τωρα εφαρμοζεται η περιοχικη και η περιτοναικη υπερθεμικη χημειοθεραπεια σε ορισμενους ενδοκοιλιακους καρκινους και σε ογκους των ακρων με σχετικα καλα αποτελεσματα...
Ερευναται ακομη σε ειδικα κεντρα η ωφελεια της ολοσωματικης υπερθερμανσης σε ασθενεις με μεταστατικους η πολυ εκτεταμενους συμπαγεις ογκους οπως του παγκρεατος. Το κερδος στην επιβιωση ειναι δυστυχως μικρο και οι επιπλοκες επικινδυνες.
Στον καρκινο του μαστου ερευναται η δραση της σε πολυ σπανιες και επιλεγμενες περιπτωσεις οπως η εμμενουσα διηθηση του θωρακικου τοιχωματος, η υποτροπη που δεν ''απαντα'' στην στανταρντ θεραπεια και η θεση της στην προληψη των λεμφαδενικων μεταστασεων. Προσωπικα, ειμαι απαισιοδοξος για την ευρεια καθιερωση αυτης της τεχνοτροπιας
Παραθετω αναλυτικο ενημερωτικο κειμενο με γενικη αποτιμηση της θεσης της υπερθερμιας στην αντικαρκινικη πρακτικη

Hyperthermia in Cancer management

Hyperthermia in general means a body temperature that is higher than normal. High body temperatures are often caused by illness such as fever or heat stroke. But hyperthermia can also refer to heat treatment -- the carefully controlled use of heat for medical purposes. This document focuses on how heat is used to treat cancer.

When cells in the body are exposed to higher than normal temperatures, changes take place inside the cells. These changes can make the cells more likely to be affected by radiation therapy or chemotherapy. Very high temperatures can kill cancer cells outright.

The idea of using heat to treat cancer has been around for some time, but early attempts to treat cancer with heat had mixed results. And it was hard to maintain the right temperature in the right area while limiting the effects on other parts of the body. Today, newer tools allow better control and more precise delivery of heat, and hyperthermia is being studied for use against many types of cancer.

How can hyperthermia be used to treat cancer?

There are 2 main ways in which hyperthermia can be used:

* Very high temperatures can be used to destroy a small area of cells, such as a tumor. This is commonly referred to as local hyperthermia or thermal ablation.

* The temperature of a part of the body (or of the whole body) can be raised to a higher than normal level. Although it isn't hot enough to kill the cells directly, it can allow other types of cancer treatments such as radiation therapy, immunotherapy, or chemotherapy to work better. This is known as either regional hyperthermia or whole body hyperthermia.

Local hyperthermia

Local hyperthermia (or thermal ablation) is used to heat a very small area, such as a tumor. It involves creating very high temperatures that destroy (ablate) the cells that are heated. Radio waves, microwaves, ultrasound waves, or other forms of energy can be used to heat the area. The heat may be applied using different methods:

* External: High energy waves are aimed at a tumor near the body surface from a machine outside the body.

* Internal: A thin needle or probe is inserted directly into the tumor. The tip of the probe releases energy, which heats the tissue around it.

Radiofrequency ablation

Radiofrequency ablation (RFA) is probably the most commonly used type of local hyperthermia. It uses high-energy radio waves for treatment. A thin, needle-like probe is placed into the tumor for a short time, usually about 10 to 15 minutes. Placement of the probe is guided by ultrasound or CT scans. The probe releases a high-frequency current that creates heat (between 122° and 212 °F) and destroys the cancer cells within a certain area.

RFA may be repeated for tumor recurrence, regrowth, or incomplete treatments. It can also be added to any other treatment, like surgery, radiation therapy, chemotherapy, hepatic arterial infusion therapy, alcohol ablation, or chemoembolization. RFA is most commonly used to treat tumors in the liver, and is being studied for use in several other areas of the body. Long-term RFA treatment outcomes are not yet known.

Regional hyperthermia

Regional hyperthermia heats a part of the body, such as an organ, limb, or body cavity (a hollow space within the body). It is usually combined with chemotherapy or radiation therapy. In one approach, called regional perfusion, the blood supply to a part of the body is isolated from the rest of the circulation. The blood in that part of the body is pumped into a heating device and then pumped back into the area (perfused) to heat it. This technique is being studied as treatment for certain cancers in the arms or legs, such as sarcomas and melanomas.

A related technique is being tested along with surgery against cancers in the peritoneum (the space in the body that contains the intestines and other digestive organs). During surgery, heated chemotherapy drugs are circulated through the peritoneal cavity. This is called continuous hyperthermic peritoneal perfusion, or CHPP.

Another approach to regional hyperthermia is deep tissue hyperthermia. This treatment uses devices that are placed on the surface of the organ or body cavity and produce high energy waves directed at a specific area. These devices give off radiofrequency or microwave energy to heat the area being treated.

Whole-body hyperthermia

Whole-body heating is being studied as a way to make chemotherapy more effective in treating cancer that has spread (metastatic cancer). Body temperature is raised by using warm-water blankets, inductive coils (like those in electric blankets), or thermal chambers (much like large incubators).

Pros and cons of hyperthermia

A major advantage of regional and whole body hyperthermia is that they seem to make other forms of cancer treatment work better. Heating cancer cells to temperatures above normal (up to as high as 113° F) makes them easier to destroy using radiation and certain chemotherapy drugs. And local hyperthermia, such as RFA, can use very high temperatures to destroy tumors without surgery.

Scientists agree that hyperthermia works best when the area being treated is kept within an exact temperature range for a certain period of time. But this isn't always easy to do. Keeping an area at a constant temperature without affecting nearby tissues can be tricky, too. To add to this, not all body tissues respond the same way to heat -- some are more sensitive than others. Another problem is monitoring the temperature at a specific site within the body. Small thermometers on the ends of probes are often placed in the treatment areas to be sure the temperature stays within the desired range.

Side effects

The possible side effects of hyperthermia depend on the technique being used and the part of the body being treated. Most side effects are short-term, but some can be serious. Localized or regional hyperthermia can cause pain at the site, infection, bleeding, blood clots, swelling, burns, blistering, and damage to the skin, muscles, and nerves near the treated area. Whole-body hyperthermia can cause nausea, vomiting, and diarrhea. More serious, though rare, side effects can include problems with the heart and blood vessels and other major organs. Experience, improved technology, and better skills in using hyperthermia treatment have led to fewer complications, and the problems that people do have are less serious.

The future of hyperthermia

While hyperthermia is a promising way to improve cancer treatment, it is largely an experimental technique at this time and is not commonly used. Many clinical trials of hyperthermia are now being done to better understand and improve this technique, and also look at how it is best used along with other cancer treatments. Current studies are looking at its usefulness in treating many types of cancer, including the following:

* breast
* cervical
* colorectal (with spread to liver)
* endometrial
* kidney
* liver
* lung
* ovarian
* pancreas
* prostate
* sarcomas (soft tissue cancers)
* thyroid

For more information about clinical trials of hyperthermia,visit the NCI Web site at www.cancer.gov/